De mensen thuis bestaat uit drie kristalhelder geschreven verhalen met in de hoofdrol steeds hetzelfde dromerige jongetje van ongeveer twaalf jaar oud. De verhalen spelen op wisselende locaties. Het verhaal 'De jongen met de viool' speelt op een plaats in een park waar de hoofdpersoon zich graag terugtrekt en waar hij niettemin in contact komt met een oude dame, die hem voor veelbelovend houdt en hem een viool leent. Op het bizarre hoogtepunt van het verhaal neemt hij die ook werkelijk ter hand. Thomas Rosenboom is de enige schrijver die ooit twee keer de Libris Literatuurprijs won: voor Gewassen vlees in 1995 en voor Publieke werken in 2000. De mensen thuis werd in 1984 bekroond met de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs. "Hoe moet dat verder met jonge schrijver die zo duidelijk de neigingen van een virtuo os vertoont?" - Carel Peeters in Vrij Nederland (1984) "Ik geloof dat wij van Thomas Rosenboom in de toekomst wel het een en ander mogen verwachten." - Utrechts Nieuwsblad (1984) "Rosenboom belooft een interessante schrijver te worden." - NRC Handelsblad (1983) De hoofdpersoon in de drie verhalen uit deze bundel, Timon, is een twaalfjarig vroegwijs jongetje. Zijn 'volwassen' belevingswereld is zijn fysieke leeftijd ver vooruit en deze complicerende factor brengt hem in een isolement. Timons denken voert ver boven de hem omringende werkelijkheid uit en dat leidt tot veel hilarische en ontroerende, maar soms ook onthutsende situaties. Zo loopt de viooluitvoering van Timon in het verhaal 'De jongen met de viool' dramatisch uit de hand, omdat Timon zich niet weet te beperken tot een eenvoudig stukje op de viool maar heel zijn belezenheid en 'wijsheid' wil leggen in zijn presentatie. Thematiek, stijl en taalgebruik van de auteur doen hier soms denken aan Reve , Couperus en Theo Thijssen, maar zijn niettemin oorspronkelijk en virtuoos en beloven al in dit debuut uit 1983 wat de auteur (1956) later in de omvangrijke romans 'Gewassen vlees' en 'Publieke werken' heeft weten waar te maken. Pocketeditie; kleine druk
