Leni Saris Mijn dierbare gouden dag
Gebonden met omslag
Na een hevige teleurstelling tracht Martina Benting hoog in de Oostenrijkse bergen weer 'ja' tegen het leven te zeggen, maar dat lukt niet zo best. Waarom ooit blij zijn? Op de hoek wacht het noodlot of, in het beste geval, om de daaropvolgende hoek.
Martina logeert in eenzaamheid bij mevrouw Röszli en als de zoon des huizes thuiskomt is er in het begin geen contact tussen hen. Martina ergert zich alleen maar aan Andreas' probleemloze leven. Hij doet, althans volgens haar, nooit iets anders dan veilig en gelukkig in de zon zitten en beeldhouwwerk maken,
erg mooi. ..dat wel.
Als je elkaar op een wandeling in de bergen tegenkomt, kun je elkaar moeilijk zwijgend voorbijlopen, zelfs al ergert Martina zich steeds meer aan de manier waarop Andreas zich onberoerd door de moeilijkheden van het leven toont.
Door hem komt zij echter wel een en ander te weten van de bewoners van het dorp, vooral van het heel oude echtpaar, de ouders van mevrouw Röszli, die binnenkort hun 25-jarig huwelijksfeest zullen vieren. In Martina's ogen zou het toch eigenlijk, gezien hun leeftijd, minstens een gouden bruiloft moeten zijn.
Vijfentwintig jaar is zo weinig.
Vijfentwintig jaar is in dit geval zovéél, verbetert Andreas haar en zij leert door hem hun verhaal kennen.
Zonder dat Martina het in het begin beseft verandert door Andreas Martina's kijk op het leven.
Bij het zilveren feest, dat een gouden feest had moeten zijn, leeft heel het dorp mee, ook Martina en door de zilveren bruid leert Martina de echte Andreas kennen en kan zij niet anders dan met ontroering kijken naar het gebeeldhouwde kopje dat Andreas in zijn vele vrije, zorgeloze uren heeft gemaakt voor zijn grootmoeder.
Ook voor Andreas heeft het noodlot om de volgende hoek gewacht en hij heeft dat overwonnen.
Martina en Andreas zeggen samen 'ja' tegen het leven
en. ..tegen elkaar, in het dorp in de bergen.
