Emile Habiebi De wonderlijke lotgevallen van Sa'ied de Pessoptimist
paperback
Levert Sa’ied’s leven van vlees noch vis en uiterste buigzaamheid hem soms een “identiteitscrisis” op, de gesel van zovele romans? Gelukkig niet, daarvoor is hij toch te veel een brave sukkel, en hij wordt uiteindelijk juist gered doordat hij bij geen enkele partij hoort. Zijn “contacten” tillen hem letterlijk uit boven al die conventionele lijders waaraan zijn volk zo rijk is. Aan het eind van het boek bevindt hij zich, angstig en volstrekt geïsoleerd, op een hoge gladde paal met een plateautje erop. Is het een nachtmerrie; is hij een pilaarheilige geworden; moeten we misschien aan Jezus denken? “Zoals mijn voorvaderen hun nek braken door op de grond naar begraven schatten te zoeken, zo vond ik mijn levensdoel door naar boven te kijken, naar mijn broeders uit de ruimte die mij zielenrust zouden brengen.” Aan de voet van de paal doen personen uit zijn verleden machteloze pogingen hem te helpen, maar gered wordt hij door “hen”, die hem meenemen de ruimte in, de nabestaanden opgelucht achterlatend. In de ruimte stelt hij zijn belevenissen op schrift en verzendt zijn tekst naar een Israëlische vriend die ze laat afdrukken in een krant en dus optreedt als onze verteller.
Of hij het nu in de catacomben zoekt of juist boven: er is een geheim in Sa’ied dat hem meer kracht geeft dan een nationale of groepsidentiteit. Of valt het toch tegen? De persoon die ons Sa’ieds brieven laat lezen, meldt uiteindelijk dat deze verzonden zijn uit Akka, waarschijnlijk vanuit het gekkenhuis. Maar de twijfel wordt in stand gehouden; de vriend zoekt verder naar Sa’ied en suggereert dat zijn lezers hem kunnen helpen. Zo’n queeste is echter niet zonder risico: je begint in de catacomben, je eindigt misschien zelf in het gekkenhuis.
De wonderlijke lotgevallen sluit aan bij traditionele Arabische prozagenres. Het wemelt van de akhbār, korte anecdotische vertellingen die kunnen variëren van een fantastisch kletsverhaal tot een stuk geschiedenis of een goeie bak
