De wijzerplaat klok, Dial clocks.

 De Engelse wijzerplaatklok verscheen in de tweede helft van de 18e eeuw, circa 1775. Het wordt vaak beschouwd als een afstammeling van de zogenaamde ‘Act-of-Parlement’ of ‘Tavern’ klok.
De Britse klokproductie van deze tijd was over het algemeen voor de rijken die Longcase- en Bracket-klokken voor binnenlandse doeleinden kochten.
Rond deze periode kwam de industriële revolutie in een stroomversnelling, er werd opgeroepen tot een eenvoudige en praktische klok voor niet-binnenlandse locaties, en de Engelse Fusee Dial-klok was het resultaat. Dit is de reden waarom veel mensen ze nu ‘Schoolklokjes’ of ‘Selle/Station klokken’ noemen.
Oorspronkelijk zouden ze tijdwaarnemers zijn geweest, met een berm-echappement en een grote cirkelvormige wijzerplaat van ongeveer twaalf centimeter in diameter met een veeraangedreven zekeringsbeweging.
De betere kwaliteit zouden convex wijzerplaten, glazen en de wijzerplaten hadden gehad in plaats van geschilderd. Later integreerden wijzerplaten vaak het anker-echappement, geschilderde wijzerplaten en veel zijn te vinden met opvallende treinen en soms een alarm.
Waar de koffer onder de wijzerplaat afdaalt om de langere slinger te accommoderen, staat het bekend als een drop-dial klok. 

Zie ook mijn overige adv. op Marktplaza.

btmsmits@gmail.com