380 pagina's
De dromerige Binyavanga Wainaina groeit op in de Keniaanse middenklasse, een chaos van luide en kleurrijke geluiden: de föhns in zijn moeders schoonheidssalon, fietsbellen, monteurs in Nairobi, de muziek van Michael Jackson en op de achtergrond altijd het aanstekelijke gelach van zijn broer en zus. Hij hoort erbij, maar zoekt naar zijn eigen identiteit. Boeken vormen zijn toevluchtsoord. Terwijl Wainaina een intieme inkijk geeft in zijn leven en groeipijnen, verandert de politieke situatie in zijn land drastisch en daarmee zijn kijk op alles wat hij tot dan toe vanzelfsprekend vond.
Wainaina s blik is kritisch zonder ooit aan warmte en humor in te boeten.
'Van een onbekommerde virtuositeit. New York Times Book Review
Banyavanga Wainaina (*1971) is een van de jonge Afrikaanse literaire helden. In 2002 won hij de Caine-prijs. Hij schreef essays en journalistieke stukken. Dit is zijn Nederlandse debuut. Het boek begint als een roman, met een 7-jarig dromerig voetballend jongetje. Zijn jeugd in Kenia wordt in de eerste helft van het boek beschreven, meer als roman dan als autobiografie. Beeldend beschrijft Wainaina de jaren tachtig: Michael Jackson, Boney M, de Berlijnse muur en de Keniaanse president Moi. Daarna komen de memoires. Na een mislukte studie in Zuid-Afrika volgen reizen over het hele Afrikaanse continent: Nigeria, familie in Uganda, Ghana en Togo (voetbal en handel). Als buitenstaander observeert Wainaina extra scherp. Opvallend is de universele blik, de zelfspot, Wainaina's hekel aan tribalisme en zijn bijzondere taalgebruik. Een opdracht van de Europese Unie over Soedan, gegeven door een zogenaamd 'heel aardige Nederlander', gaat totaal de mist in. Afrika's jeugd krijgt een stem. Verfrissend boek. Kleine druk.
