Voor de helden uit Figuranten - Elvira Lopez, Broccoli en Ewald Krieg - begint het geluk in Hollywood. Zij maken zich op voor een grootse filmcarrière die zij operatie-Brando noemen. Het verlangen om iemand anders te worden, iemand die je net niet bent, iemand die je waarschijnlijk nooit zal worden - is dat niet het ultieme verlangen?'Een dolwanhopig het hartverscheurend grappig boek.' Jaap Goedegebuure in HP/De Tijd'Een prachtige balans tussen humor en ernst, tussen slapstick en tragedie.' Alle Lansu in Het Parool'Het leukste boek sinds jaren.' Wim Vogel in Haarlems Dagblad'Een welgevulde literaire schatkamer.' Hans Warren in Limburgs Dagblad'Zijn toon, zijn vaart, zijn stijl, zijn genie zullen nooit herhaald worden.' Piet Grijs in Vrij NederlandArnon Grunberg (1971) heeft zich sinds zijn romandebuut Blauwe maandagen stormachtig ontwikk eld. Hij s chreef het boekenweekgeschenk De heilige Antonio, de essaybundel De troost van de slapstick (Charlotte Köhler-prijs 1998) en de dichtbundel Liefde is business. 'Een dolwanhopig en hartverscheurend grappig boek' (Jaap Goedegebuure, HP/De Tijd), de perfecte omschrijving van deze opvolger van het ook al opvallende debuut 'Blauwe maandagen' (1994). Opnieuw sterk autobiografisch, deze belevenissen van een onafscheidelijk trio dromers, ikfiguur Ewald Stanislas Krieg, bon vivant Michael Eckhardt alias Broccoli en de Argentijnse 'actrice' Elvira Lopez. Spitsvondige, in alle eenvoud ongelooflijk originele dialogen en opmerkingen, afgewisseld met talloze subtiel gestileerde en ontroerende passages. Een hoogtepunt is het bliksembezoek van de getraumatiseerde joodse ouders van Broccoli. Gaandeweg blijkt hun beider achtergrond de voornaamste factor te zijn bij de band tussen Krieg en Broccoli. Met dit boek verloor Grunberg definitief het stigma van leider van de z. g . Genera tie van Nix. In buitenlandse recensies van de vertalingen van 'Blauwe maandagen' is hij al met schrijvers als Salinger en Philip Roth en met de films van Woody Allen vergeleken; kleine druk.
