Aangeboden, fraaie vinyl single , uitgegeven door
Revuekoor van Zonhoven (Belgie)
A- Ode aan Zonhoven .
B - Wien is hei de baas?
Tekst en muziek M. Louwet, D. Moons, I Bielen
U hoort het Zonhovens Revuekoor
Vinyl single 7'' 45 rpm
Loonpersing CCZ 301
Fotohoes
Teksten achteraijde van de hoes
De plaat is te koop bij een bod vanaf 9,00 EUR
ex verzendkosten (kosten verzenden zie winkelpagina)
----------------
Zonhoven (Waals: Zonôf) is een gemeente in de Belgische provincie Limburg. De gemeente ligt ten noorden van Hasselt en grenst verder aan Houthalen-Helchteren, Genk en Heusden-Zolder. Zonhoven is een verstedelijkte woon- en werkgemeente en een stedelijke randgemeente van Hasselt. De gemeente behoort tot het kieskanton Hasselt en het gerechteli jk kanton Houthalen-Helchteren.
Anno 2012 telt de gemeente 20.887 inwoners op een oppervlakte van 39,34 km². Het centrum telt zo'n 11.000 inwoners, de overige bevolking woont verspreid over de drie andere gehuchten, Halveweg, Termolen en Terdonk. Zonhoven heeft geen deelgemeenten
Zonhoven behoort tot de Kempen, een geografische streek in België en Nederland. Het noordoostelijke deel van de gemeente behoort tot het Limburgs Hoogplateau en bevat het hoogste punt van de gemeente (78 meter). In datzelfde gebied, dat De Teut wordt genoemd, liggen enkele kleinere vijvertjes en een grotere waar in de winter wordt geschaatst. De wijk Molenheide is een typisch voorbeeld voor Zonhoven en de hele Kempen. De ondergrond bestaat uit zand en er zijn niveauverschillen van tientallen meters.
Het niveau daalt in zuidwestelijke richting met circa 30-35 meter tot in het vijvergebied dat tot de Demervallei behoort. De schuinhellende zandbodem wordt doorsneden doo r drie valleien: de vallei van de La amb eek in het noorden, die van de Roosterbeek in het midden en die van de Slangbeek in het zuiden van de gemeente. De drie waterlopen monden alle in de Demer uit.
De gemeente Zonhoven ligt in het midden van de provincie Limburg.[1] In 1999 werd dat bevestigd door studenten en burgerlijke ingenieurs, die onder leiding van professor Van der Waeteren berekenden dat het zwaartepunt van de provincie (coördinaten: X: 225,436, Y:187, 304) iets ten oosten van het Zonhovense woongebied lag, midden in het militair domein Molenheide.
Geschiedenis /Etymologie
Zonhoven wordt voor het eerst vermeld als Sonuwe in 1280. Hoogstwaarschijnlijk betekent de naam: waterrijk, laag gelegen land dichtbij de waterloop de Son (de oude naam voor de Roosterbeek die dwars door het centrum loopt ? in de buurgemeente nog steeds Zonderikbeek geheten). Pas in het midden van de 16e eeuw komt de naam Zonhoven voor het eerst voor. In tegenstelling t ot wat velen denken slaat het eerst e gedeelte in de naam dus niet op de zon. Zo heeft bijvoorbeeld basisschool De Zonnewijzer een zonnewijzer in het schoollogo afgebeeld, wat natuurlijk wel op de zon wijst, terwijl de school zijn naam dankt aan de gemeente. Er zijn ook cafés, zoals 't Zonnehof, die hun naam danken aan de gemeentenaam.
Geschiedenis /Prehistorie
De gemeente was reeds zeer vroeg bewoond, getuige daarvan zijn de vele archeologische vondsten (vooral polijststenen, stenen gebruiksvoorwerpen en voorhistorische wapens) van 11.000 v.C. tot 5.000 v.C., die uniek zijn voor Vlaanderen. Bij De Holsteen, een groep van polijststenen, werden meermaals archeologische opgravingen met succes voltooid door onderzoekers van de Katholieke Universiteit van Leuven. Ook in de onmiddellijke omgeving werden trouwens heel wat oude voorwerpen gevonden; stekers, schrabbers en pijlpunten. De Holsteen is de enige vaste polijststeen in Vlaanderen. Hij levert het bewijs dat d e omgeving al heel vroeg bezocht w e rd door mensen. Voor een selectie van vondsten en informatie over het prehistorische verleden en de archeologische opgravingen van Zonhoven kan men in het bezoekerscentrum van het Oud Gemeentehuis terecht.
De eerste bewoners waren boeredie probeerden te overleven op de zandgronden van Zonhoven.
Middeleeuwen
Zonhoven behoorde sinds de 11e eeuw tot het graafschap Loon. Aanvankelijk hoorden alleen dorpen zoals Zolder, Bolderberg, Stokrooie en Viversel bij het Land van Vogelsanck, een nieuwe heerlijkheid, gesticht door Gerard van Loon. Het jachtgoed werd uitgebreid met Zonhoven, Houthalen en het gebied Houweiken.
Mathilde van Loon, dochter van Arnold V van Loon kreeg het Land van Vogelsanck, bestaande uit Zonhoven, Zolder, Houthalen en het zuidelijk deel van Heusden in 1308 als bruidsschat van haar vader toen zij trouwde met Godfried van Heinsberg, de vader van Diederik van Heinsberg.
In de dorpen w e rden schepenbanken geïnstalleerd do or Hendrik van Bastenaken vanaf 1422. Hij vaardigde de eerste privileges en schepenbankreglementen uit. Ze werden allemaal onderworpen aan het Oppergerecht te Vliermaal.
Tot aan het Franse bewind zou Zonhoven deel blijven uitmaken van het Land van Vogelsanck dat een vrije baronie werd omstreeks 1600. Vanaf toen werden op de munten niet langer meer de namen van de dorpen geschreven, maar voortaan stond er de naam Vogelsanck.
De schoozoon van Catharina van Bronckhorst-Batenburg-Steyn kon voorkomen dat Vogelsanck als vrije baronie erkend werd en verbood de inwoners nog belastingen aan het Prinsbisdom Luik te betalen.
In 1795, bij het ontstaan van de gemeenten, ontstonden uit het Land van Vogelsanck de gemeenten Zolder, Zonhoven en Houthalen. Houweiken werd samengevoegd met het noordelijk deel van Heusden onder deze laatste naam. Waterschei ging deel uitmaken van de gemeente Genk en Nieuwdorp werd een onderdee l van de gemeente Peer. De famil ie de Villenfagne behield het kasteel en ruim 1000 ha van het domein. Nu nog is het kasteel eigendom van de familie en beslaat het privédomein nog steeds 450 ha, waaronder een Zonhovens deel.
Grenspaal in 1666 geplaatst met de tekst "Zonhovenaren niet verder onder lijfstraf".
Grenstwisten
In 1330 schonk Lodewijk IV van Loon de heidegronden, gelegen tussen Zonhoven en Hasselt aan deze laatste met de bepaling dat de grens ging tot waar men gewoon was te weiden met de beesten. Deze vage bepaling zorgde ervoor dat er meerdere honderden jaren felle grenstwisten bleven bestaan tussen de twee gemeenten. Zonhoven was van oordeel dat de heidegronden nooit de graaf toebehoord hadden en dat hij ze dus niet kon schenken. Het kwam hierbij soms tot een hevige strijd met zware vernielingen die leidden tot langdurige en dure processen, gevoerd voor allerhande rechtscolleges.
Na nieuwe schermutselingen beval Maximiliaan H end rik van Beieren, de prinsbis sc hop van Luik, op 23 juli 1666 de oprichting van 21 grenspalen om zo de grens definitief en duidelijk af te bakenen maar dit bleek niet te helpen: grenspalen werden uitgerukt en opnieuw werden er langdurige processen gevoerd. De prinsbisschop zag zich zelfs verplicht om een militair detachement te zenden om de gemoederen te bedaren. In 1761 werden opnieuw zware vernielingen aangebracht door een groep van zo'n 600 Zonhovenaren omdat Hasselt stukken grond had verkocht uit het betwiste gebied.
In 1811 kwam het uiteindelijk tot een minnelijke schikking: de betwiste gronden bleven administratief bij Hasselt horen maar de gemeente Zonhoven werd eigenaar van de gronden. In 1822 werden nog een aantal gebieden geruild tussen de gemeenten en om de bereikbaarheid van de Zonhovense eigendommen op Hasselts grondgebied te garanderen verbond Hasselt er zich toe om een weg aan te leggen langse de oostgrens ervan (de huidige Zavelvennestraat). D ez e toestand bestaat anno 2013 no g steeds: zo zijn de gronden van het Vliegveld Kiewit en omgeving, die administratief tot Hasselt behoren, nog steeds eigendom van de gemeente Zonhoven.
Kerkelijke geschiedenis
Zonhoven was vanaf de 9e eeuw een dochterparochie van Hasselt met een eigen bijkerk, die omwille van de grote afstand het dooprecht verkreeg. De patroonheilige was Sint-Quintinus, net dezelfde als deze van de Hasseltse hoofdkerk. Zonhoven werd een zelfstandige parochie in het begin van de 12e eeuw. Zonhoven viel onder de bescherming en onder de invloed van de abdij van Herkenrode tot aan de sluiting van de abdij door de Fransen in 1797: de pastoor van Zonhoven en de abdis van Herkenrode hadden ieder de helft van de tienden waardoor zij instonden voor het onderhoud en herstel van de kerk (niet van de toren). De abdis van Herkenrode had het patronaatsrecht van de Hasseltse hoofdkerk en dus ook van haar filiaalkerk in Zonhoven. Zij had daardoor het recht e e n kandidaat voor te stellen vo or het ambt van pastoor wat in feite neerkwam op het benoemen van de pastoor.
Tot diep in de 20e eeuw bestreek het grondgebied van de parochie Zonhoven de hele gemeente. Door de forse toename van de bevolking in de 20e eeuw ontwikkelden zich te Zonhoven drie nieuwe parochies: Halveweg in 1938, Termolen in 1950 en Terdonk in 1965.
Het Verdrag van Zonhoven is een verdrag tussen Nederland en België gesloten op 18 november 1833 in huis De Franse Kroon (zie hieronder). Het verdrag is historisch van belang, omdat het tot stand kwam, nog voor koning Willem I van Nederland het koninkrijk België erkend had. Het Verdrag regelde de communicatie met Maastricht. Het Verdrag van Londen uit 1839 omvatte de aanvaarding van de 24 artikelen, die besloten dat een deel van Limburg bij Nederland bleef.
Recente geschiedenis
In de 18e eeuw was er weefindustrie te Zonhoven en bloeide de landbouw vooral in het oosten van de gemeent e waar vlas en hennep werd en g eteeld. De geplande aanleg van de weg Hasselt-Eindhoven, die oorspronkelijk door de hennepvelden zou lopen, zorgde voor een hevige weerstand bij de bevolking. Op 15 december 1764 werd overeengekomen met het prinsbisdom Luik dat de weg verplaatst zou worden naar de dorpskom en dat Zonhoven alle kosten van de bestrating op zich zou nemen.
In de 19e eeuw gaat de weefindustrie sterk achteruit en ook de landbouw komt niet van de grond. Dit had tot gevolg dat het inwoneraantal lange tijd blijft stagneren.
Het keerpunt komt er in het begin van de 20e eeuw wanneer er plaatselijke nijverheid ontstaat: een ijzermijn en een sigarenfabriek met elk meer dan 100 werknemers. Het inwoneraantal begint nu stilaan te groeien. De grote ommekeer komt er met start van de steenkoolmijnen. Vele inwoners vonden werk in de mijnen van Houthalen, Zolder en Winterslag. Na de Tweede Wereldoorlog komen er in snel tempo vele kleine industriële bedrijven b ij. De bevolking groeit dan o ok zeer snel aan: op vijftig jaar tijd (tussen 1930 en 1980) verdrievoudigde de bevolking.
Ter gelegenheid van de gemeentelijke herverdeling in 1977 werden er enkele grenswijzigingen uitgevoerd met de buurgemeenten Zolder en Houthalen. Deze grenswijzigingen hielden verband met de eerdere aanleg van de autosnelweg E314 waardoor er gebieden afgesneden werden. In totaal verkreeg Zonhoven 8,35 km² met 520 inwoners van deze buurgemeenten
