"Mijn ex-verloofde reed een eindje met mij mee in de auto. Het was maar een paar honderd meter, maar hij zat er bij alsof hij een wisse dood tegemoet ging. Hij zegt dat hij altijd bang is als hij niet zelf achter het stuur zit. Dat hebben wel meer automobilisten.' Vroeger liet Yvonne Kroonenberg zich van de ene plek naar de andere brengen terwijl ze argeloos uit het raam staarde. Dat veranderde toen ze haar rijbewijs haalde. Ze let nu op alles en ze heeft overal een mening over. Ook haar eigen rijgedrag blijft niet onbesproken: 'Ik ben niet snel jaloers, maar de file brengt lelijke eigenschappen in mij naar boven.' Na dertig jaar reizen met de trein haalt de schrijfster haar rijbewijs en wordt een enthousiast automobiliste. In korte verhalen, als column geschreven, laat ze de lezers delen in de plus- en de minpunten van het verkeer. Auto's worden verdeeld in drie categorieen: gebruiksauto's, pronkauto's en 'veel te dure' auto's. In vlot tempo komen onderwerpen aan bod als het onmogelijke fileparkeren, snelwegfobieen, emoties rond het filerijden, flitspalen, brokkenpiloten, bekeur-ellende en tal van andere ervaringen op de weg. De situaties zijn herkenbaar beschreven met de bekende Kroonenberg-humor. Van de auteur (1950) verschenen eerder o.m. 'Alles went behalve een vent' (1989),'Het zit op de bank en het zapt' (1997) en 'Wat rijmt er op huwelijk' (2004).
