Yvonne Keuls verbleef een jaar lang in diverse psychiatrische inrichtingen om een boek te kunnen schrijven over het leven van de psychiatrische patiënt. Zij ontmoette daar mensen die haar inspireerden tot personages als Ida Been, Winnie, Appie, Lydia, Maurice W. en mevrouw Einstein. Omdat ze de meeste tijd doorbracht in het Psychiatrisch Centrum Bloemendaal te Loosduinen, besloot zij al haar personages daar onder te brengen. In Meneer en mevrouw zijn gek neemt zij haar lezers mee naar een wereld die naar haar gevoel 'echt' is: 'Niemand houdt de schijn op, iedereen is wat hij is en dat noemen ze dan gek.' De 'Floortje Bloem Prijs' die in 1992 voor het eerst werd uitgereikt maakte het Yvonne Keuls (bekend van o.a. 'Jan Rap en zijn maat') mogelijk een jaar lang in verschillende psychiatrische ziekenhuizen te verblijven. Niet als patiente, ma ar om een boek te kunnen schrijven over het leven van chronische patienten in psychiatrische inrichtingen. Al de personages worden echter in het Psychiatrisch Centrum Bloemendaal te Loosduinen gesitueerd, omdat ze daar de meeste tijd doorbracht. In haar vlot geschreven boek neemt de schrijfster de lezer mee langs de opgenomen patienten, die vrijwel allemaal chronische bewoners zijn. Afwisselend presenteert ze flarden van levensverhalen van patienten en van ervaringen uit het leven van alledag op een verblijfsafdeling van een psychiatrisch ziekenhuis. Merkbaar is dat sommige patienten de schrijfster herkennen en haar proberen te ontlopen, terwijl anderen de bekendheid van de publiciste in de inrichting proberen te gebruiken om privileges te verkrijgen. Een boek dat beurtelings verbaast, amuseert, ontroert en soms ergert
