Halla's jeugd is verre van gelukkig. Haar moeder, altijd eerste vrouw geweest, kan zich niet schikken in de positie van tweede vrouw nadat Halla's vader een andere vrouw ontmoet. Zij vraagt echtscheiding aan. Haar moeder krijgt de kinderen toegewezen, maar haar vader gaat hiertegen in beroep. Halla wordt aan hem toegewezen. Na een aantal ongelukkige jaren besluit ze te vluchten en wordt ze zangeres in nachtclubs. Haar liederen maken dat ze opnieuw moet vluchten, ditmaal voor het regime dat haar niet accepteert en haar het zwijgen probeert op te leggen. Halla's eigen verhaal is ook het verhaal van haar tante, en van de andere vrouwen van haar stam. Het geweld, het verdriet, de liefde, de onderlinge verbondenheid en de strijd voor vrijheid en onafhankelijkheid maken deze roman tot een bijzonder tijdsdocument.
