Acteurs: Dallas Roberts Joaquin Phoenix Ginnifer Goodwin Reese Witherspoon Robert Patrick
Regisseur: James Mangold
130:00 minuten
Walk The Line vertelt het waargebeurde verhaal van Johnny Cash. In deze emotionele drama word je meegenomen in de levensweg van deze grote zanger. Hij vecht tegen zijn duistere kant, ontmoet June Carter en groeit uit tot een icoon. Reese Witherspoon ontving een oscar voor haar vertolking van June.
De première van zijn eigen biopic heeft Johnny Cash (1932-2003) niet meer mogen meemaken. Toch kan hij vanuit de hemel tevreden neerkijken op de overtuigende manier waarop Joaquin Phoenix hem vertolkt.
Ook legendes zijn ooit klein begonnen. Logisch, maar toch kijk je even vreemd op als je in Walk the Line een jonge Johnny Cash (Joaquin Phoenix) ziet optreden samen met een puber met een vetkuif. Verdomd, het is Elvis! Deze mannen vonden de rock 'n roll uit terwijl ze in boerenschuren voor vijf kinkels en een hooibaal speelden. Walk the Line beslaat de jaren waarin Johnny Cash zich moeizaam ontwikkelde van countryzanger tot beschermheer van de Amerikaanse verschoppeling. De film opent met een legendarisch Cash-moment: diens eerste optreden in Folsom Prison, 1968. Vervolgens grijpt regisseur James Mangold terug naar een bepalend moment uit Johnny's jeugd: de gewelddadige dood van zijn oudere broer. Daartussen zien we hoe de zanger zijn stem (de nasale bariton), zijn stijl (duistere country-blues) en zijn muze (June Carter) vindt.
De nadruk ligt op het laatste: je kunt Walk the Line gerust een liefdesverhaal noemen. En niet omdat er zo nodig romantiek ingebracht moest worden. Nee, de relatie met June (Reese Witherspoon) was bepalend voor zowel zijn loopbaan als zijn verdere leven. Een larger-than-life figuur als Cash spelen: persoonlijk hielden we het niet voor mogelijk dat een acteur daar overtuigend in zou slagen. Maar Phoenix kreeg het voor elkaar. Hij vond die bijzondere mix van kwetsbaarheid en onverzettelijkheid, en hij vond de stem. Want geloof het of niet, de acteur zingt alle songs zelf, net als Witherspoon, wier June hier meer ballen toont dan menig kerel. Een meesterwerk dus? Net niet. Regisseur Mangold heeft de film iets te gepolijst afgeleverd. Degelijk vakwerk
