W. SOMERSET MAUGHAM
**OP HET SCHERP VAN DE SNEDE**
*THE RAZOR'S EDGE**
VERTALING C. J. KELK
ZWARTE KARTONNEN HARDCOVER
FRIS + SOLIDE + INTACT + VLEKKELOOS.
UITGEVERIJ AGATHON BUSSUM
UNIEBOEK BELGIE ,2100 DEURNE
ARTIKEL INVENTARIS CODE 97.679
FORMAAT 209 X 137 X 36 + 317 PGS + 499 GRS.
VERZENDING IN BELGIE 5,50 EURO NR NEDERLAND 8,50 EURO.
Somerset Maugham groeide op in Frankrijk, maar toen hij acht
jaar oud was overleed zijn moeder bij de geboorte van een
kind dat maar één dag geleefd heeft; twee jaar later
overleed zijn vader, een jurist in dienst van de Britse
ambassade in Parijs. Familie haalde hem naar Kent en
plaatste hem intern op de King's School in Canterbury. In de
vakanties woonde hij bij een oom en tante in Whitstable. In
deze voor hem moeilijke periode begon hij te stotteren, een
handicap die hem meer verlegen en introverter maakte dan hij
van nature was. Zijn zwakke gezondheid gaf bijkomende
problemen. Niettemin moet hij geen hekel aan de school
hebben gehad, gezien het feit dat die na zijn dood zijn
boeken, enkele manuscripten, een som geld en de as van zijn
crematie ontving.
Na de kostschool studeerde Maugham filosofie en literatuur
aan de Universiteit van Heidelberg (studie afgebroken) en
vanaf 1892 chirurgie in Londen, waar hij verbonden was aan
het St. Thomas-ziekenhuis. In 1897 studeerde hij af. Het
succes van zijn eerste roman, Liza of Lambeth (1897) en de
ontvangst van een tweetal erfenissen deden hem echter
besluiten zich aan de literatuur te wijden.
In 1914, tijdens de Eerste Wereldoorlog, zette hij zich een
periode praktisch in voor het Rode Kruis in Frankrijk. Als
geheim agent voor de Britse Geheime Dienst werkte hij in
Genève en in Petrograd, waar hij betrokken was bij pogingen
de uitbraak van de Russische Revolutie tegen te houden.
Later schreef hij over deze ervaringen verschillende
verhalen.
In 1916 (1917?) trouwde Maugham met zijn maîtresse, de in
die tijd bekende binnenhuisarchitecte (ze voerde in de 20-er
jaren het witte interieur in) Maud Gwendolen Syrie Barnardo,
een dochter van Dr. Thomas Barnardo, stichter van
weeshuizen. Zij scheidde vanwege hun affaire van haar man,
Sir Henry Wellcome. Het grootste deel van hun huwelijk
bleven William en Syrië echter apart wonen. Sommigen menen
dat Maugham wellicht homoseksueel was, maar daar niet voor
wilde uitkomen uit angst voor wat collega-auteur Oscar Wilde
was overkomen (gevangenschap). Zeker is dat Maugham vanwege
die gebeurtenissen angstvallig vermeed het thema
homoseksualiteit in zijn stukken te verwerken. Een
complicerende factor in zijn huwelijk was mogelijk zijn
vriendschap met de jonge en extraverte Amerikaan Gerald
Haxton. Tijdens Maughams vele reizen die hij vanaf 1914
ondernam was hij vaak in gezelschap van zijn kompaan. Tot
diens dood in 1933 zouden ze samen blijven reizen. In 1926
kocht hij een huis, 'Villa Mauresque', in St. Jean, Cap
Ferrat aan de Franse Rivièra, waar hij vaak bezoek kreeg
van schrijvers en andere beroemdheden, zoals Winston
Churchill. Hij zou er, wanneer hij niet op reis was, blijven
wonen tot zijn dood in 1965.
Na een turbulent huwelijk scheidden William en Syrie in 1928
(1927?). Ze hadden één dochter, Elizabeth Mary Maugham
(Liza) (1915 - 1998).
In 1940 wachtte Maugham het verloop van de oorlog niet af en
vluchtte vanuit Frankrijk per boot naar de Verenigde Staten,
waar hij de oorlog rustig uitzat. In 1944 overleed Gerald
Haxton. Maugham keerde na de oorlog naar Frankrijk terug in
gezelschap van Alan Searle. In 1946 riep hij de Somerset
Maugham Award in het leven, een prijs die jonge schrijvers
in staat stelde te reizen.
Maugham heeft altijd beweerd en volgehouden slechts een
verhalenverteller te zijn en classificeerde zichzelf als
tweederangs romancier:
"There are three basic rules for writing a novel.
Unfortunately nobody knows what they are" (Er zijn drie
basisregels voor het schrijven van een roman. Helaas weet
niemand welke dat zijn)
"I am in the very first row of the second-rate" (Ik sta
bovenaan de lijst van tweede-klassers)
"I have never pretended to be anything but a story teller."
(Ik heb nooit gepretendeerd iets anders te zijn dan een
verhalenverteller)
- laatste uitspraak uit "The Author excuses himself",
voorwoord bij Creatures of circumstance, 1947.
Niettemin bleek uit zijn autobiografie The Summing Up van
1938 enige teleurstelling dat hij niet voldoende serieus
genomen werd.
Maugham werd 91 jaar oud. Hij stierf in het Zuidfranse Nice
op 16 december 1965.
Zijn werk
Maugham verwerkte veel van zijn reiservaringen en
ontmoetingen in zijn verhalen, zoals zijn bekendste verhaal
Rain (Regen), over een missionaris en een prostituee die met
hem meereisden tot aan Pago Pago. In Maughams reisverhalen
klinkt vooral zijn fascinatie door voor Zuidoost-Azië en de
eilanden in de Stille Zuidzee. Hij schreef met humor en met
een satirische ondertoon over het na-koloniale tijdperk.
Maugham schreef tussen 1903 en 1933 meer dan 30
toneelstukken, meest licht-satirische komedies en zag
tijdens zijn leven vele uitvoeringen daarvan. Het eerste
stuk dat werd opgevoerd was A Man of Honour (1903). Een jaar
na zijn eerste echte doorbraak als toneelschrijver, de
uitvoering van het stuk Lady Frederick (1907), werden in
Londen vier van zijn stukken tegelijk opgevoerd. Later zijn
er echter vele in het vergeetboek geraakt. In 1933 keerde
hij zich af van het toneel omdat theaterdirecteuren vaak
niet gecharmeerd waren van de onderwerpen die hij in zijn
stukken aansneed.
Met zijn autobiografische roman Of Human Bondage (1915) brak
Maugham definitief door als romanschrijver. Het is een
autobiografische roman die handelt over het leven van ene
Philip Carey, een wees, die door een gelovige oom werd
opgevoed. In plaats van stotteren gaf Maugham zijn
hoofdpersoon als handicap een klompvoet.
Ondanks deze successen is Maugham wellicht het meest bekend
gebleven als schrijver van korte verhalen. Zijn stijl is
helder en eenvoudig, zijn werken, ook zijn romans, zijn
makkelijk leesbaar.
In zijn autobiografische werk (zie onder non-fictie) weidt
hij uit over de relatie tussen literatuur en het literaire
ambacht.
Romans
Liza of Lambeth (1897), over zijn ervaringen tijdens zijn
studietijd in Londen, gesitueerd in de achterbuurten van de
stad. Een roman in de zogenaamde 'nieuw-realistische stijl',
geïnspireerd door Emile Zola.
Mrs Craddock (1902)
The Magician (1908)
Of Human Bondage (1915), autobiografische roman, over de
ongelukkige periode tijdens zijn jonge jaren en zijn
ervaringen als medisch student.
The Moon And Sixpence (1919), gebaseerd op het leven van de
Franse schilder Paul Gauguin, die jarenlang op Tahiti
leefde.
The Painted Veil (1925)
Ashenden: Or the British Agent (1928)
Cakes And Ale: or, the Skeleton in the Cupboard (1930),
fictie over het leven van Thomas Hardy
The Narrow Corner (1932)
Up at the Villa (1941), achtergrond: Tweede Wereldoorlog (de
anschluss) , locatie: Toscane.
The Razor's Edge (1944), over ascetisme en mysticisme in
India
Then and Now (1946)
Theatre (1947)
Creatures of Circumstance (1947)
Catalina (1948)
