168 pagina's
Plaats van handeling: een appartement aan de Churchilllaan in Amsterdam. Tijd: september, begin jaren negentig. Personages: Robert Blauwhuis, weduwnaar; Freeke, zijn dochter; Mila Salomons, de vrouw die hij in de oorlog in veiligheid heeft gebracht. De vrouwen mijden elkaar als waren zij rivalen in de liefde.
'Je kunt je dankbaarheid niet in een gat gooien,' schrijft Robert in een brief aan zijn dochter. Hij heeft zijn leven lang verzwegen wat er gebeurd is toen hij als tweeën twintigjarige student Mila, toen nog een baby, naar een onderduikadres bracht. Door een gelukkige samenloop van omstandigheden - 'of moet ik het een wonder noemen? ' - heeft hij haar kunnen redden. Op een zondagavond lukt het hem eindelijk zich uit te spreken. Hij beseft nog maar nauwelijks wat hij al pratende heeft ontdekt, als hem iets overkomt wat hem opnieuw de mond snoert. Dan zijn de vrouwen aan elkaar overgeleverd, en hij aan hen.
Sinds de dood van haar moeder een jaar geleden bezoekt de 48-jarige Freeke iedere zondagavond haar vader Robert. Maar op de avond waaraan de roman zijn titel dankt, heeft ze weinig tijd voor hem. Robert had juist deze avond willen praten over een gebeurtenis uit de oorlog waarover hij niet eerlijk is geweest. Het geheim dat hem beklemt, heeft te maken met Mila, die hij destijds redde en die ook wekelijks bij hem op bezoek komt en hem op handen draagt. Vonne van der Meer (1952) schreef een aansprekende roman over morele, religieus getinte thema's als berouw, schaamte, schuldgevoel en de behoefte om die schuld op te biechten. Maar ook over geheimen, rivaliteit en het beeld dat mensen zich van elkaar vormen. Een boek dat getuigt van groot literair vakmanschap door de hechte structuur waarin ieder detail betekenis heeft, en door de soepele wisselingen in perspectief, met als hoogstandje hoofdstukken geschreven vanuit de waarneming van een stervende man. Zeer aan te raden voor een breed publiek, een leesclubtitel bij uitstek.
