126 pagina's
Parijs, een regenachtige dag aan het eind van de zomer. Zij is bleek en veel te mager. Hij heeft blauwe ogen en zijn haarlokken vallen over zijn voorhoofd. In de Jardin du Luxembourg neemt hij haar uitnodiging aan naar een hotel te gaan. In een mum van tijd nemen hun lichamen het heft in handen. Door haar spontane overgave, de liefkozingen en de sensuele ontmoeting van hun lichamen herontdektze het leven en ontkiemt het geluk, dat zo lang afwezig was. Met opwindende verfijning vertelt Véronique Olmi over de stiltes en de gedachten. Intiem, zinnelijk, oprecht. De woeste omarming moet de orde van de dingen doorbreken, maar wordt gehinderd door de onmogelijkheid van twee personen te versmelten tot één.
Een ontredderde vrouw, vastgelopen in haar huwelijk, hervindt haar levenslust dank zij een kortstondig maar intens contact met een man die zich al langer tot haar aangetrokken voelt. De novelle speelt zich af in Parijs, Jardin du Luxembourg en een hotelkamer in de buurt op een broeierige middag in augustus. In afwisselend korte en lange, meanderende zinnen waarin herhaling een terugkerende stijlfiguur is, worden de gevoelens, gedachten, seksuele honger van de vrouw belicht. De man, een toonbeeld van inlevingsvermogen, blijft wat meer in de schaduw. Het welhaast volmaakte liefdesspel, lyrisch verwoord, neemt een centrale plaats in
