V. BLASCO IBANEZ
**TERRES MAUDITES**
**LA BARRACA**
****1926****
NELSON EDITEURS
CALMANN-LEVY EDITEURS
EXEMPLAIRE IMPECCABLE !!!
ARTICLE INVENTAIRE CODE 2.859
FORMAT 162 X 108 X 15 + 281 PGS + 179 GRMS
EXPEDITION EN BELGIQUE 2,35 EURO
Vicente BLASCO IBÁÑEZ
Vicente Blasco Ibáñez werd in 1867 geboren in Valencia en stierf in 1928 in Menton (Frankrijk), waar hij in ballingschap leefde als gevolg van de dictatuur van Miguel Primo de Rivera. Hij behoorde tot de Valenciaanse lagere burgerij (zijn vader had een kruidenierswinkel) en was een bijzonder veelzijdig man, want naast schrijver was hij ook politicus, journalist, onvermoeibaar reiziger en zelfs cineast. Zijn activisme en zijn duidelijk republikeins en progressief engagement zijn zichtbaar in al deze aspecten. Zijn leven leek op een roman, met zijn passionele liefdes, zijn duels (met Rodrigo Soriano onder andere), en zijn opruiende politieke optredens.
Hij studeerde Rechten en behaalde zijn diploma in 1888. Hij was de stichter en de directeur van het republikeinse dagblad El Pueblo, waarvan het eerste nummer in 1894 verscheen. Deze krant stond bekend om zijn oorlogszuchtige taal en om een eigen politiek ideeëngoed. Deze ideologie is algemeen bekend als “blasquisme” en stond voor de meest radicale sector binnen het Valenciaanse republicanisme. Een paar jaar daarvoor, in 1890, moest hij al een keer in ballingschap naar Parijs vluchten. Via de krant El pueblo voerde hij geëngageerd campagne tegen de Cubaanse oorlog of tegen de Restauratie van de Bourbon-dynastie: wegens deze politieke activiteiten werd hij in 1896 opgepakt en veroordeeld tot dwangarbeid, en daarna tot ballingschap. Hetzelfde jaar van het verlies van deze oude kolonie, 1898, werd hij voor het eerst verkozen tot volksvertegenwoordiger (voor de Republikeinse partij) voor Valencia, en deze job heeft hij daarna nog zes keer gedaan. De laatste keer was in 1907, daarna besloot hij zijn zitje op te geven en de politiek de rug toe te keren. Ondanks deze beslissing zijn politieke en literaire bekommernissen in zijn werk altijd hand in hand gegaan, want hij was niet in staat beide realiteiten te scheiden. Dit is het geval voor zijn initiatieven als uitgever, de oprichting van de bedrijven Sempere en Prometeo, die gericht waren op de verspreiding van basisteksten van het progresisme onder het gewone volk en de uitbreiding van het openbare bibliothekennet.
In 1891 trouwde hij met María Blasco del Cacho, zijn nicht, met wie hij vier kinderen had. Hij was een vriend van Benito Pérez Gadós en van Joaquín Sorolla.
Na een paar jeugdige geschriften in het Catalaans verscheen Fantasías, leyendas y tradiciones (1887), een verhalenbundel die romantische esthetiek combineert met historisme.
Begin twintigste eeuw werkte hij mee aan de kolonisatie van Argentinië. Hierin kon hij zijn utopisch idealisme en zijn politieke geestdrift waar maken. In vier reizen, van 1909 tot 1914 trachtte hij twee landbouwprojecten op te zetten, maar zijn pogingen mislukten. Terwijl hij conferenties gaf stichtte hij zelfs twee steden in Argentinië, Nueva Valencia en Cervantes.
Bij het begin van de Eerste Wereldoorlog vertrok hij naar Parijs als verslaggever. Daar kreeg hij van President Poincaré persoonlijk de opdracht een boek te schrijven over de oorlog, wat resulteerde in Los cuatro jinetes del Apocalipsis, een werk dat onmiddelijk internationaal werd erkend en dat hem meer populariteit bezorgde in het buitenland dan in Spanje zelf.
In 1921 vestigde hij zich in Nice. In 1923 maakte hij een reis rond de wereld, waarvan hij verslag uitbrengt in La vuelta al mundo de un novelista. Twee jaar later, in 1925, schreef hij in Parijs het manifest Lo que será la República española. In 1925 stierf zijn vrouw en trouwde hij met de Chileense Elena Ortúzar Bulnes, waarschijnlijk de liefde van zijn leven, die volgens sommige critici een enorme invloed heeft gehad op zijn literaire loopbaan. In die jaren kwam hij in opstand tegen de dictatuur van Primo de Rivera en Alfonso XIII (een groot deel van zijn strijdlust wordt weergegeven in Alfonso XIII desenmascerado, uit 1924).
In 1933 werden zijn lichamelijke resten vanuit Mentom overgebracht naar Valencia.
Bronnen
DAY, Arthur G. y KNOWLTON, Edgar C. Vicente Blasco Ibáñez. Nueva York: Twayne Publishers. 1972.
GASCÓ CONTELL, Emilio. Genio y figura de Vicente Blasco Ibáñez. Madrid: Afrodisio Aguado. 1957.
FORGUES, Roland. Vicente Blasco Ibáñez. Mito y realidad. Barcelona: Puvill. 1987.
LEÓN ROCA, José Luis. Vicente Blasco Ibáñez. Valencia: Ediciones Prometeo. 1967.
TORTOSA DOMINGO, Pilar. La mejor novela de Vicente Blasco Ibáñez: su vida. Valencia: Foro Ediciones. 1998.
Ideologische positie
Zoals al eerder vermeld was Blasco Ibáñez een republikein en een verwoed tegenstander van het koningshuis en van de kerk. Dit feit en zijn idealistische en avontuurlijke persoonlijkheid maken dat zijn literaire productie soms op propaganda of op een pamflet lijkt.
Blasco Ibáñez heeft een heel eigen ideologie en manier van denken, zodat de critici de term “blasquisme” verkiezen, om zo zijn standpunten te differentiëren van de andere reformistische republikeinse stromingen. Het is algemeen bekend dat hij afstand nam van het federalisme dat Pi i Margall voorstond.
Zijn literaire omzwervingen en meer in het algemeen zijn gezichtsverlies hadden precies te maken met dit sterke politieke engagement in een land dat behalve een paar momenten in de twintigste eeuw de positie van Blasco Ibáñez met achterdocht heeft bekeken.
Wanneer publieke en privé-instanties niet openlijk vijandig stonden tegenover zijn werk dan waren ze wel onverschillig. Op de webpagina van de Fundación Vicente Blasco Ibáñez is een gelijkaardige analyse te vinden door de hand van de beheerders.
Een constante in zijn werk is de tendens om de omgeving en de personages voor te stellen in een dichotomie, die misschien beter zichtbaar is in zijn eerste periode tot 1905: langs de ene kant de welgestelde klassen (Valenciaanse landeigenaars en zakenlui) en langs de andere kant ontheemden (immigranten, werkvolk). Zijn voorkeur voor deze tweede groep en zijn antipatie tegen de Kerk en het gezag staat buiten kijf.
Zijn teksten handelen voornamelijk over basiskwesties zoals het recht op werk of het bezit van land en de actie komt voort uit passie en seks die onvermijdelijk tot drama’s leiden.
Bronnen
CUCÓ, A. Sobre la ideología blasquista. Valencia: E.Climent. 1979.
REIG, R. Obrers i ciutadans. Blasquisme i moviment obrer. València: Inst. Alfons el Magnànim. 1982.
REIG, R. Blasquistas y clericales. Valencia: Inst. Alfons el Magnànim. 1986.
