met tekeningen van Anne van Buul
Boven de tafel hing een lamp.Soms kwam de olifant op bezoek en vroeg of hij even aan die lamp heen en weer
mocht slingeren.De eekhoorn vond dat altijd goed.Dan slingerde de olifant, flapperend met zijn oren, heen en weer - zó hoog dat hij zelfs tegen het plafond botste en de lamp vervaarlijk kraakte.Telkens als hij laag over de tafel heen kwam, riep hij: 'Eekhoorn!' en zwaaide hij naar de eekhoorn.De eekhoorn zwaaide terug en hoopte dat zijn lamp het zou houden.Daarna aten zij zoete boomschors en spraken over de oceaan of over dieren die vaak jarig waren en anderen die dat nooit waren.'Wij zijn vrienden, hè, eekhoorn?' vroeg de olifant soms.'Ja,' zei de eekhoorn.'Speciale vrienden?''Speciale vrienden.'De dierenverhalen van Toon Tellegen (1941) zijn een wereld apart. Hij kreeg er twee keer de Gouden Griffel voor, een keer een Zilveren, en de Woutertje Pieterse Prijs. En voor alles bij elkaar kreeg hij de Theo Thijssenprijs.
Bundeling van verhalen van twee tot drie paginas over verschillende dieren in het bos, met name eekhoorn, mier en olifant. Het taalgebruik is eenvoudig, soms poetisch met veelzeggende dialogen. De auteur, veel begriffeld en winnaar van de Theo Thijssenprijs 1997, zet jong en oud aan het denken met zijn absurdistische verhalen over abstracte begrippen als missen, eenzaamheid, verdriet en verlangen. Kinderen vanaf ca. 10 jaar kunnen de verhalen technisch goed lezen maar de diepere, filosofische gedachte die de schrijver wil verwoorden zal aan de meesten wellicht voorbijgaan. Zonder dit begrip blijft er nog altijd een mooi geschreven verhaaltje over waarvan de clou een beetje in de lucht blijft hangen, maar waarvan de opgeroepen beelden zeker bijblijven. De zwart-witte illustraties zijn enigszins schematisch en op kinderlijke wijze opgezet. Dit boek is bekroond met de Gouden Griffel 1994 en de Libris Woutertje Pieterse Prijs 1994. Vanaf ca. 10 jaar.
