Op de kaft van zijn tweede boek is al te zien waar enkele verhalen over gaan. Zuster Hoefs en burgemeester Schampers bijvoorbeeld, maar ook de vader van de schrijver zelf. Want ook zijn eigen herinneringen neemt Toon mee in zijn verhalen. “Tieske was mijn vader, de postbode en wij woonden op ’t Veld. ’t Veld was het gebied tussen de Pastoor Spieringsstraat, Professor Pulsersstraat, de Sacramentsweg, een stukje Melle; zeg maar, waar nu De Wel staat en daar omheen zo’n 700 meter.” Toon zelf groeide op in wat nu de Kalverstraat van Uden is, de Sacramentsweg. “Daar heeft mijn ‘huiske’ gestaan, daar woonde Tieske Swinkels met zijn gezin, maar van die straat herken je helemaal niets meer van toen.”
In zijn boeken leeft oud Uden juist wel voort. Voor veel oudere Udenaren zijn de verhalen van Toon een ‘feest der herkenning’. Een terugkeer naar het Uden van vroeger en Toon krijgt dan ook veel reacties. Hij lacht. “Er zijn mensen die het Udens Weekblad lezen vanwege Úje zô as ’t vruuger woar’”
Omdat Toon in het Udens Weekblad gebonden is aan een maximaal aantal woorden, eindigen zijn verhalen vaak met ‘wordt vervolgd’. In zijn fraai gebonden en kleurrijke boek Nòg ’n rondje “’t Veld” is het lekker doorlezen
