207 pagina's
Thomas Verbogt (1952) debuteerde in 1981 met de verhalenbundel De feestavond . Sindsdien schreef hij vele romans, verhalenbundels en toneelstukken. Met zijn oeuvre groeide ook zijn publiek. Lange tijd was hij een zeer gewaardeerd auteur maar toch relatief onbekend, maar al een paar jaar behoort hij tot ‘de eredivisie van de Nederlandse literatuur’, aldus Pieter Steinz van NRC Handelsblad . Waar Verbogt vooral om geprezen wordt is zijn melancholieke en lichte toon en zijn filmische manier van vertellen. Ook met zijn humoristische korte verhalen bindt hij veel lezers aan zich. Thomas Verbogt heeft een dagelijkse column in De Gelderlander , de krant van zijn geboortestreek, en is regelmatig te horen op de VPRO-radio.
‘Verbogt schrijft boeken die je eigenlijk twee keer achter elkaar moet lezen om er precies achter te komen hoe goed ze zijn. […] Die boeken zijn héél goed.’ Arie Storm in Het Parool
‘Hij is een meester van de dialoog.’ Elsbeth Etty in NRC Handelsblad
‘Het werk van Thomas Verbogt verdient het gelezen te worden. Zijn boeken zijn doortrokken van melancholie en weemoedigheid en aangenaam licht van toon. [...] Mooi werk is het.' Maarten Moll, Het Parool
‘Hij is een stem in de Nederlandse literatuur! Toch zijn er nog steeds mensen die hem niet kennen en geen boek van hem gelezen hebben en dat is echt zonde met zo’n oeuvre.’ Tros Nieuwsshow
‘De titels van de boeken van Thomas Verbogt maken duidelijk waar het in zijn oeuvre om draait: nostalgie, gemiste kansen, ontspoorde levens. Belangrijk is de sfeer die hij oproept – een verrukkelijke loomheid, een zen-achtige melancholie – en het proza waarmee hij het doet.’ NRC Handelsblad
Documentairemaker David Kromweg heeft
geen idee hoe moedig hij is, totdat hij ineens in
een gevaarlijke situatie belandt. Hij verbaast
zich over zijn gedrag, hij is een andermens dan
hij dacht te zijn. En dat gaat knagen. Wat zegt
het over hemzelf, en over zijn leven?Wat hij op
orde dacht te hebben, blijkt een schijnvertoning
te zijn.
Zoals vaker in de romans van Thomas Verbogt
is er ook in het verleden van deze hoofdpersoon
iets aan de hand waarvoor hij zijn ogen
sloot,maar dat kan nu niet langer. Hij moet een
bekentenis doen en ook daarvoor ismoed
nodig.
Perfecte stilte is een intense roman over de
vraag hoe ver je kunt gaan in je leven.
Prachtige aquarel, waarop ambachtsman Verbogt (1952) met pastelle streken de 57-jarige filmmaker David Kromweg (Ver-bogt!) tot leven wekt. In subtiele lijnen krijgen verleden en heden van Kromweg gestalte, keihard onderbroken doordat hij in een steeg door een bende volledig in elkaar wordt geslagen en op de intensive care belandt. Zoals overal in deze roman is ook de ingehouden verwoording van deze slachtpartij indringend, bijna tot misselijk makend toe, te meer daar er nog een vrouw als slachtoffer bij betrokken is. Het grove geweld blijkt de overgang naar een ander leven, in reflectie een momentum van perfecte stilte, waarna het onderhuids vastgelopen leven van Kromweg weer elan krijgt. Er opent zich iets, het pijnlijke verleden mag onthuld worden, het sleetse huwelijk loopt af, toch zit de vaart er weer in. Een roman die het genre 'psychologisch' overstijgt met verschillende mysteries en verschillende lagen, waar ook schuld en moed, (seksueel) geweld en onmacht kleur krijgen. Alles met (figuurlijk) kleine woorden, met zachte tinten, voldoende spanning en... een teder slot.
