De holenbeer was een grote berensoort die leefde tijdens het Pleistoceen. Hij kwam voor in grote delen van Europa. De mannelijke exemplaren konden tot 3,5 meter hoog zijn wanneer ze op hun achterpoten stonden en tot rond 600 kilo wegen. Dit is ongeveer drie keer het gewicht van een doorsnee Europese bruine beer en even zwaar als de grootste hedendaagse beren, er waren ook exemplaren van 1000 kilo. De holenbeer en de bruine verschilden niet alleen in grootte, maar weken ook in andere opzichten van elkaar af. Zo werd de holenbeer onder meer gekenmerkt door een minder geprononceerde snuit en een lager voorhoofd. Zijn voorpoten waren langer en sterker dan zijn achterpoten. De holenbeer at hoofdzakelijk plantaardig voedsel.schattingen over zijn lengte liggen tussen de veertien en achttien meter.
Tand van Ursus spelaeus (holenbeer)
Tijdvak: Pleistoceen.
Lengte: 8.50 cm.
Vindplaats: Hermanshöle, Rübeland, Duitsland..
