Roos droomt van een meeslepend leven, maar zit gevangen in de kleine wereld van een plattelandshuishoudschool, waar ze niet kan aarden. Ze voelt zich vernederd door de stompzinnige dingen die ze op school moet doen: varkens vouwen van papier, hansopjes naaien. Ze wil niets liever dan hoor erudiete vader een reden geven om trots op haar te zijn, maar maakt de ene blunder na de andere. Vaak moet Roos terugdenken aan het eiland waar ze opgroeide en waar een krachtige wind voortdurend voor beweging zorgt. Ze herinnert zich een ontmoeting met een zwarte man die hoor een wonderlijk verhaal vertelde. Roos maakt zichzelf wijs dat hij haar halfoom is. Fantasie is haar belangrijkste wapen tegen de kleurloosheid van een bestaan waarin een tentamen koffiezetten de grootste uitdaging is en een uitstapje naar Kema-keur tot de hoogtepunten behoort. Roos' kin derlijke fantasieën leiden tot zotte, vaak pijnlijke misverstanden en een groeiende eenzaamheid. Een uitermate geestige en ontroerende roman over de wanhopige pogingen van een puber hoor monotone bestaan te dramatiseren. Susan Glimmerveen (1963) werd geboren in Curaçao. Ze schrijft voor toneel, radio en televisie, en woont in Cambridge. De speelse en tegendraadse Roos is op een huishoudschool gezet en moet het saaie bestaan daar maar zien aan te vullen met haar fantasiewereld. Daarin speelt een Curacaose verteller een bijzondere rol; Roos verbeeldt zich dat hij haar oudoom is. De auteur (1963) geeft met deze debuutroman vooral het leven van opgroeiende meiden heel goed weer. Geschreven in een bondige stijl weet zij de emoties van de hoofdpersoon geestig neer te zetten. Opmerkelijk is hoe sober de verhaaltrant is als het om Nederland gaat en hoe beeldend als Curacao in beeld komt. Het kinderperspectief en de kinderverbeelding zijn geen nieuwe von d s t en, maar de auteur maakt er een goed verhaal van, dat met heldere motieven goed gestructureerd is, en dat vlot leest. Voor een ruim publiek.
