De schrijver van de meeste boeken in de Nederlandse taal blijft ook de schrijver van de meestgelezen boeken; en deze herdruk van een van zijn belangrijkste werken sinds 1951 zal ongetwijfeld door velen welkom worden geheten. Het leek de kritiekschrijver van het maandblad De Gids: 'vrij duidelijk, dat Vestdijk in dit boek de meest traditionele en grove methoden der bestsellerauteurs op de hak heeft willen nemen, zoals hij dat in Fré Bolderhey heeft gedaan. Maar hier evenals daar vormt de parodie alleen maar de sportieve aanleiding tot een boek, dat een volkomen zelfstandig, Vestdijkiaans karakter gekregen heeft. Ja, het schijnt - vervolgt De Gids - dat de schrijver, om het tot op de draad versletene inhoud te geven, alle wapenen in het vuur heeft gebracht waarover hij maar te beschikken heeft: kleuriger en meeslepender he eft hij nooit eer d er geschreven, terwijl hij zich zelden zozeer heeft 'bloot gegeven' in een werkelijk warme belangstelling voor zijn romanfiguren. Prachtig zijn de beschrijvingen van het nachtelijk Amsterdam en van een feilloze realiteit zijn de nevenfiguren: dokters en doktersvrouwen, de hospita, de familieleden van (het lichte meisje) Cor.' Vestdijk heeft op virtuoze wijze een soort van boulevard-roman willen schrijven, compleet met alle triviale en goedkope elementen, die dit genre kenmerken. Het boek zit vol ironie en de stijl is die van een barokke overdaad, typerend voor zijn schrijftrant. Autobiografische elementen gesitueerd in een verleden, dat met veel gevoel voor details wordt waargenomen, beheersen deze doktersroman. Soms zijn het scabreuze beschrijvingen, vaak ook afstandelijk-spottend, het vak van medicus duidelijk parodierend. Het samengaan van intellectuele passie en lyrische bewogenheid wordt voortdurend geplaatst in een kader van overdrijving. Vestdijk heeft h ie rmee de traditionele en grove methoden van de best-seller-schrijvers op de hak willen nemen. Blijft staan, dat de psychologische analyse van zijn hoofdfiguren vaak menselijk en altijd zeer knap is. Kleine druk.
