S. Vestdijk is een van Nederlands belangrijkste schrijvers van de twintigste eeuw. De dokter en het lichte meisje (1951) - waarin hij zijn ervaringen als waarnemend huisarts verwerkte - deed bij verschijnen veel stof opwaaien. Hoofdpersoon van deze nog altijd zeer moderne roman is de filosofisch ingestelde jonge arts Schildkamp, die er een nogal onconventionele levensvisie opnahoudt inzake vrouwen, met name doktersvrouwen. Plots lijkt hij tot inkeer te komen. Vestdijk heeft op virtuoze wijze een soort van boulevard-roman willen schrijven, compleet met alle triviale en goedkope elementen, die dit genre kenmerken. Het boek zit vol ironie en de stijl is die van een barokke overdaad, typerend voor zijn schrijftrant. Autobiografische elementen gesitueerd in een verleden, dat met veel gevoel voor details wordt waargenomen, beheersen deze d okte rsroman. Soms zijn het scabreuze beschrijvingen, vaak ook afstandelijk-spottend, het vak van medicus duidelijk parodierend. Het samengaan van intellectuele passie en lyrische bewogenheid wordt voortdurend geplaatst in een kader van overdrijving. Vestdijk heeft hiermee de traditionele en grove methoden van de best-seller-schrijvers op de hak willen nemen. Blijft staan, dat de psychologische analyse van zijn hoofdfiguren vaak menselijk en altijd zeer knap is
