Pol heeft het zo koud dat hij zijn armen en benen niet goed kan voelen en bewegen. Hij kan maar één oog opendoen. Als hij zijn andere oog ook opendoet, glijdt daar gruis en aarde in. Hij probeert te roepen, maar er komt aarde in zijn mond. Pol hoest en spuugt. Door zijn ene oog ziet hij wat licht, en in dat licht aarde en stenen. Verder niets. Heel ver weg hoort hij de klokken van de kathedraal. En late, het lijkt heel veel later, hoort hij zijn naam roepen. Maar hij hoort net niet nog eens en er komt niemand.Pol woont met zijn moeder Lot in een fijn huis, boven in de oude stadspoort. Achter de ruines van de stadswal ligt een prachtig stuk land, maar er woont niemand en het is er gevaarlijk. Toch gaat Pol er met Sonja en Jan-Willem steeds weer naartoe. Op een dag komt er een man die van de poort ee n restaurant wil maken en zegt dat hij altijd zijn zin krijgt...Dit is het tweede boek over Pol en Lot. Zelfstandig te lezen vervolg op "Pol en Lot : de poort"*. Lot werkt als toiletjuffrouw. Haar zoontje Pol gaat naar school maar omdat hij tevens poortwachter is, wonen ze voor niets in de woning boven de stadspoort. De schrijfster schept een wereld van arme mensen aan de zelfkant van de maatschappij, waarin vriendschap en zorgen voor elkaar een belangrijkere rol spelen dan het gebrek aan geld. Wanneer een malafide projectontwikkelaar van plan is de stadspoort te verbouwen tot een restaurant en ook de directe omgeving mee te ontwikkelen, proberen Pol en Lot en hun vrienden dit te voorkomen. Het probleem is echter dat Pol geen officieel bewijs heeft, dat hij in de woning mag verblijven. Toevallig ontdekt hij een verborgen gedeelte (tuin) op het aangrenzende kerkhof met onderaardse gangen. Daar vinden ze, na een angstig avontuur, de benodigde papieren. Het ve rhaal met kleine zwart-witte illustraties heeft weinig vaart met soms wel wat veel toevalligheden en moet het vooral hebben van de zeer sterke sfeertekening. Voor kinderen vanaf ca. 10 jaar.
