Bij elke man die ik zag zitten stelde ik mezelf de vraag: zou dat de vader van mijn kind kunnen worden? Maar de een had een kromme neus, de ander grote oren, weer een ander reed in een pisbak en zo kon je nog wel even doorgaan. Geen man kwam door de keuring van Samira heen. Debuutroman van de Nederlands/Marokkaanse Atari [1977], waarin de hoogopgeleide, mooie, onafhankelijke en alleenstaande Samira zelf de hoofdpersoon is. Ze heeft een goede baan bij een belcompany, een auto en een eigen woning, maar valt op de verkeerde mannen. Samen met haar hartsvriendinnen Simone en Claire is ze op zoek naar een man, of beter gezegd: het zaad van een man. Ze heeft haar op sterven liggende moeder namelijk een baby beloofd. Op zoek naar de toekomstige vader van haar kind belandt ze in dolkomische, maar ook intrieste situaties; ze gaat intern et d aten en ontmoet haar baas in een parenclub. Atari schrijft in spreektaal en spreekt de lezer als een vriendin met 'je' aan. De inhoud van het verhaal heeft de diepgang van een plat bord, maar de stijl is humoristisch, snoeihard en vol zelfspot. Dit is het eerste allochtone chicklit proza dat geen blad voor de mond neemt. Het is niet geschikt voor liefhebbers van literatuur, de doelgroep ligt ergens tussen het Heleen van Royen en Bridget Jones publiek: jonge alleenstaande (allochtone) vrouwen. Vrij kleine druk.
