Sexbom, sexbom, jo-mai sexbom'! schalde het luid door de supermarkt. Mijn zoon Moos houdt erg van zingen, al is hij de Engelse taal nog niet machtig. De hit van Tom Jones is, meer nog dan die van Kabouter Plop, zijn favoriete popsong, vooral door alle kreetjes ('aow'!), die hij zo lekker mee kan gillen. Als ik hem 's morgens in de auto naar school breng, moet dan ook steevast de cd met 'Sexbom' gedraaid worden. Mijn vrouw is niet onverdeeld blij als hij dit liedje ten gehore brengt, want hij doet 't bij voorkeur op plaatsen waar veel mensen bijeen zijn en waar het als 'niet gepast' zou kunnen worden ervaren. Mij interesseert dat eigenlijk niet; ik vind dat zoiets moet kunnen, voor een 4-jarige. Dit keer werd ik er echter op aangesproken door een wat oudere dame. Dat ik er mijn beroep van maakte sexbommen te produceren was tot daar aan toe, maar dat mijn zoon dit luidkeels moest verkondigen ging haar te ver! Ik maakte mijn excuses voor de geluidsoverlast en probeerde en passant het verkeerde beeld dat zij van ons werk had bij te stellen. Mensen komen meestal niet bij ons om heel mooi of sexy te worden. Zij willen af van een bepaalde onvolkomenheid, zoals een te grote neus of te kleine borsten, om niet meer te hoeven onderdoen voor de gemiddelde mens. Niet om daarboven uit te steken! Maar mijn betoog was aan deze mevrouw niet besteed. Ze had duidelijk geen hoge pet op van de cosmetische chirurgie, en vond me eigenlijk maar een viespeuk. En mijn zoon onopgevoed. Moos had intussen 'Sexbom' weer ingezet. Ik liep maar gauw door. Jammer dat de dame geen oog had voor het bijzondere van de gebeurtenis. Want zou er ooit nog eens iemand zoiets voor haar zingen? Cosmetisch chirurg Robert Schoemacher, bekend van het Net 5-programma 'Make me beautiful', geeft in dit eenvoudig le esbare boekje zij n mening over diverse zaken die hem persoonlijk bezighouden. In korte (ieder circa een pagina), column-achtige hoofdstukken schrijft hij over uiterlijk, cosmetische chirurgie en in enkele hoofdstukken over vriendschap, sport en over zijn zoontje. In veel van de hoofdstukken beschrijft hij voorvallen uit zijn praktijk en uit zijn persoonlijke leven. Volgens Schoemacher is uiterlijk een serieuze zaak die tegelijkertijd gerelativeerd moet worden. Het boek is voorzien van enkele fotokaternen met foto's die voornamelijk afkomstig zijn uit het persoonlijk foto-archief van de auteur. Het boek bevat een adressenlijst en een index.
