222 pagina's
Tien jaar lang was Riana Scheepers met andere dingen bezig: ze runde een schrijfschool, knapte een wijnboerderij op, schreef kinderboeken en alfabetiseerde de vrouwen en kinderen op haar 'plaas'. Het maakte haar nieuwe verhalen indringender, doorleefder en gaf ze meer scherpte en ironie. Haar vrouwenfiguren zijn elk op hun manier sterk en raken je ziel. Ze leven in een overgangsgebied: tussen twee levens, tussen twee tijden en zelfs tussen twee werelden. De vrouw die naar Namibië verhuist moet leren leven met de droogte die ook haar moederschoot lijkt te verdorren. De vrouw die de greppel naast haar huis van braambossen bevrijdt, moet met het verleden in het reine komen. En zij die de wijnboerderij runt, probeert de vrouwen te doorgronden die voor haar druiven plukken. Gaat het wel steeds over een andere vrouw of eigenlijk telkens over dezelfde? Deze Zuid-Afrikaanse schrijfster (1957) debuteerde in 1990 met de verhalenbundel 'Die ding in die vuur'. In de jaren '90 publiceerde ze vervolgens nog meer fictie (romans en verhalen, waaronder 'Dulle griet') waarna het wat stil werd op dat gebied. Ze hield zich tien jaar vooral bezig met lesgeven en het maken van tv- en radioprogramma's over literatuur, schreef kinderboeken en knapte een wijnboerderij op. Nu komt ze met 'Katvoet', een hele nieuwe bundel met 27 vrij korte verhalen, varierend van 2 tot 23 pagina's. Altijd al stond Scheepers bekend als auteur die over vrouwen schrijft en ook in deze bundel zet ze een paar sterke vrouwenfiguren neer. Zoals in het langste verhaal, 'Vonkelfontein', over een dikke vrouw die met heet weer autopech krijgt en dan gaat zwemmen in een reservoir langs de weg, denkend aan haar schoonmoeder. De titel wijst ook op de aanwezigheid van katten in het boek die vaak voor iets bovennatuurlijks staan. Soms zijn de in eenvoudige taal geschreven verhalen slechts aanzetten tot iets moois, maar vaak getuigen ze van Scheepers' bijzondere verbeeldingskracht.
