winnaar Libelle romanprijs 1999 Jakoba is een vrouw van weinig woorden, een eigenzinnige vrouw die het leven neemt zoals het komt. In het hare gebeuren dingen of te vroeg of te laat en altijd onverwacht. Zelfs haar eigen geboorte. Toen niemand het meer verwachtte diende ze zich aan. Als ze in 1916 als leerlingen in een boekwinkel gaat werken, is ze even oud als de eeuw zelf. Enkele jaren later is ze eigenaresse. De winkel is haar veilige haven, de boeken vormen haar brug naar de buitenwereld. Een buitenwereld die met het uitbreken van de tweede Wereldoorlog steeds grimmiger wordt en waarvan de wreedheid ook doordringt tot in haar winkel en haar leven. Op haar veertigste leert Jakoba de kracht van de passie kennen. Ze ontmoet de liefde van haar leven, Armin, een jonge Duitse oorlogsfotograaf. Na enige tijd wordt z e verrast door een zwangerschap en de geboorte van haar dochter. Een kind dat ze accepteerde maar over haar schrijft ze: 'Ik ben nooit verliefd geworden op mijn kind. Ze negeert de reacties van haar omgeving en blijft trouw aan haar eigen idealen, waarden en normen. En terwijl deze eeuw ten einde loopt wacht Jakoba op de dood. Door de spiegel van haar geheugen kijkt ze terug op haar leven en haar liefde.
