Onthullende, persoonlijke vertelling van Philip Freriks over zijn broer Jan die bij de bevrijding van Groningen doodgeschoten werd. In mijn herinnering gingen we op zondag altijd naar het graf. Het graf van Jantje. Ons wekelijkse uitje. Een gezellig fietstochtje met rouwbeklag. En altijd weer verse plantjes. Als een teken van leven. Zo verdrietig als dat was. Voor ons is Jan altijd Jantje gebleven. Jantje van bijna 70. Als hij nu nog had geleefd. De oudste broer die we ons nauwelijks meer herinneren of nooit hebben gekend. De broer van altijd diezelfde paar foto's. Hij was een kind toen hij werd doodgeschoten. Vandaar, Jantje voor altijd. Het gebeurde bij de bevrijding van Groningen in april 1945. Een verdwaalde kogel, naa r ze z eiden.& lt; br />Alsof die uit het niets gekomen was. Mijn ouders in Utrecht hoorden het pas weken later. Zestig jaar later blijkt dat die kogel niet echt was verdwaald. Er werd gericht geschoten. Een noodlottig incident. Waar gehakt worden, vallen spaanders. Jantje werd door bevriende kogels gedood. Jantje, de oudste broer van Journaal-presentator Philip Freriks (1944), werd in 1935 geboren. In april 1945, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, werd de negenjarige Jantje, toen hij met zijn opa voor het raam stond van het huis van zijn grootouders in Groningen, door een verdwaalde kogel getroffen. Jarenlang ging het gezin Freriks zondags naar het graf van Jantje. En het verdriet om Jantje was intens, 'thuis was er altijd die onzichtbare rouwsluier'. Pas zo'n zestig jaar later leert Philip Freriks van een ooggetuige het ware verhaal van zijn broertjes dood kennen: het jochie werd niet getroffen door een verdwaalde kog e l, m aar door schote n die vanaf een Canadese tank op het huis van een buurman, een NSB'er, werden afgevuurd. Een ontroerende en verdrietige vertelling. Vlot leesbaar. Geillustreerd met zwartwitfoto's en afbeeldingen van brieven en andere documenten.Kleine druk.
