Tweede keus gaat over het verlangen naar kinderen. De hoofdpersoon heeft daar - in haar eigen woorden - geen last van. De wereld om haar heen denkt daar anders over: de mensen van wie ze houdt hebben andere wensen en dromen dan zij, en maken dan ook andere keuzes. Om Hidde, haar eerste grote liefde die met haar wil trouwen, kan ze slechts lachen als hij haar vertelt over zijn kinderwens. Ook Cornel, haar tweede grote liefde, stelt ze voor de keuze: mij of een kind. Ook hij neemt een beslissing die ze niet heeft voorzien. Ze doet voor hem wat ze nooit had gedacht voor iemand te doen, maar dat betekent wel het einde van hun relatie. Zelfs Josien, haar enige grote vrouwenliefde die ze jarenlang tevergeefs probeert te veroveren, kiest voor kinderen, met of zonder man. De vrouwelijke hoofdpersoon (die nergens bij naam wordt genoemd) ziet absoluut niets in het moederschap. Liever een abortus dan een geboorte, beter het einde van een fijne relatie dan toegeven aan de kinderwens van de partner. Ze moet hierbij extreme keuzes maken die door haar omgeving vaak fel worden afgekeurd, maar ze weigert concessies te doen. Als een rode draad loopt door het verhaal haar liefde voor een vrouw en de onvoorwaardelijke vriendschap die ze koestert voor een gezin met vijf kinderen, van wie een gehandicapt is. Een hedendaags onderwerp met een ongewone invulling, chronologisch verteld aan de hand van een aantal voor de hoofdpersoon cruciale jaren. De verteltrant is zeer direct, soms shockerend en doet hier en daar denken aan Pauline Slot.
