Een roman over moord, verraad en verniaak in liet Londen van 1880. 'Een adembenemend goed boek.' - Observer Op 10 september 1880 wordt nabij Limehouse Reach, midden in de Joodse wijk van Londen, een bloedige moord gepleegd. Binnen enkele weken volgen er nog enkele moorden. De scriemoordenaar verwerft zich een bijnaam: 'De golem van Limehouse'. Deze golem, het joodse woord voor 'ding zonder vorm' of 'kunstmatig wezen', stelt de politie aanvankelijk voor een raadsel. De verdenking valt onder anderen op de theaterartiest Dan Leno. Rond dezelfde tijd wordt de welgestelde John Cree vermoord door zijn echtgenote Elizabeth, die vroeger optrad in Dan Leno's theatergezelschap. Vanaf dat moment stoppen de moorden nabij Limehouse Reach. Zal tijdens het proces tegen Elizabeth Cree de waarheid naar boven kome n? intussen krijgt de lezer inzage in de dagboeken die John Cree bijhield. Cree's da boeken beginnen met de onheilspellende woorden: .'Het was een prachtige heldere ochtend en ik kon voelen dat er moord in de lucht hing. Werpen de dagboeken een nieuw licht in de zaak? In het proces tegen Elizabeth Cree schetst Peter Ackroyd niet alleen een schitterend beeld van het Victoriaanse Londen, maar ook van de menselijke geest in al zijn gruwelijke gedaante..................... In 1880 wordt Elizabeth Cree opgehangen voor de moord op haar echtgenoot John Cree. Maar met de moord komt ook een einde aan een serie moorden in een arme wijk van Londen. Net als in zijn meeste andere romans presenteert Ackroyd de lezer met verschillende kanten van de zaak: zo lezen we het rechtbankverslag, de dagboeken van John Cree, het verhaal van Lizzie van Lambeth Moeras, de latere Elizabeth Cree, vanuit haar eigen perspectief, het verhaal van de moorden door een on afhankelijk verteller, het verhaal van de negentiende-eeuwse schrijver George Gissing, die door zijn huwelijk met een prostituee veelvuldig in de buurt verkeerde waar de moorden plaatsvonden. Tezamen vormen deze verhaallijnen een meeslepend en spannend geheel, waarbij de lezer met enkele vragen blijft zitten. Maar ook dat is historisch juist. Het toneelstuk aan het einde, waarbij er iets misgaat en de hoofdrolspeelster in de rol van Elizabeth echt wordt opgehangen, completeert een ironisch en prachtig beeld van het Victoriaanse Londen. Dit is een van Ackroyds beste romans.
