222 pagina's
Ze was zestien, zo bijziend dat het bijna een handicap was, met een prachtig lichaam, een vrijmoedig verstand en haat in het hart, als een buitenboordmotor. Toen ze op een avond - onder de kalmeringsmiddelen - zaten te kijken naar Spel zonder grenzen, in een blauwe walm van Gauloises die aan de lopende band werden aangestoken, constateerde Babette voor zichzelf dat ze de keus had tussen twee oplossingen: in één klap alle medicijnen van de hele familie naar binnen werken, of haar portie valium in de vuilnisbak gooien. Ze gooide haar valium weg. Haar jongere zus, die innerlijk dezelfde redenering had opgezet, nam daarentegen het besluit er een einde aan te maken. Fragment uit "In vertrouwen".
Wat zich in deze met de Prix Goncourt 1998 bekroonde roman aanvankelijk aandient als een luchtige satire over vier vrouwen, verenigd ten huize van een van hen, en betrokken bij een colloquium over vrouwenstudies, krijgt, naarmate de achtergronden uitgediept worden, bitterder en schrijnender trekken. De personages mogen zich dan wel vrolijk karikaturaal presenteren, de duistere keerzijde verscherpt zich onafwendbaar. Schrijfster Aurora Amer, zo mooi en vroeger zo gelijkend op dat Noorse kindsterretje Lola Dhol, heeft een getraumatiseerd Afrikaans verleden, slikt kalmeringspillen en zit gevangen in haar rouw. Filmster Lola Dhol is inmiddels een aan alcohol verslaafd wrak, dat onder de tirannie van haar vader en vervolgens van haar Franse regisseur is verworden tot ledenpop. Babette, een joods-Algerijns verleden meetorsend, is dan wel universitair afdelingshoofd, maar overigens afhankelijk van dubieuze attenties. En gastvrouw Gloria, volumineus en zwart, heeft in die negorij Middleway de armoede uit haar jeugd ver achter zich gelaten, maar is niet bij machte een familieband in stand te houden, geobsedeerd als zij is door werk en een fictief oer-Afrika. Wat zich tussen deze vier vrouwen afspeelt krijgt dimensies variërend van hilarische soap tot hardvochtige vivisectie. Vrij kleine druk.
