overleven in Auschwitz
Vijftig jaar na de oorlog vertelt Paul Steinberg zelf zijn verhaal. Hij maakt het niet mooier dan het is. 'Ongetwijfeld had hij gelijk,'zeft hij over Levi, 'vermoedelijk was ik zo iemand die bereid was om alles te gebruiken wat tot mijn beschikking stond. Maar is et zo verkeerd om te overleven?'Door de ogen van de jongen die hij toen was, beschrijft Steinberg het absurde leven in een vernietigingskamp. In 1943 wordt de joodse Paul Steinberg in Parijs gearresteerd en naar Auschwitz gedeporteerd. Hij is dan zestien jaar. Pas vijftig jaar na de oorlog is Steinberg in staat om over zijn verblijf in dit vernietigingskamp te schrijven. Het is niet zozeer een beschrijving van gebeurtenissen die we uit de herinneringen van andere overlevenden kennen. Steinberg wil verslag doen van het aftakelen van me nseli jke wezens voor de vernietiging. De dood van de gevoelens, de dood van het denken en daarna de dood van de mens. En hij wil verslag doen van de enkelen, zoals hij, die het geluk hadden te overleven, de langzame aanpassing, het weer opkrabbelen en worden tot een 'mens uit de vernietigingskampen'. Vooral door zijn onopgesmukte, droge stijl is het, zoals Jorge Semprun in zijn voorwoord zegt, een bijna ondraaglijk verhaal geworden. Primo Levi, een medekampbewoner, noemde Steinberg in zijn beroemde kampherinneringen 'Is dit een mens'*, de ultieme overlever, die zich aan het leven vastklampt ten koste van zijn eigen menselijkheid. De bladzijden waarop Steinberg commentaar geeft op de indruk die Levi van hem had, behoren tot de meest aangrijpende van dit uitzonderlijke boek.
