Niets te verliezen en toch bang, bekroond met de Multatuli-prijs 1979, is een van de meest onthutsende egodocumenten in de Nederlandse literatuur. Renate Rubinstein geeft een openhartig en sober verslag van haar woede, verdriet en angst tijdens en na de breuk van haar huwelijk.
'Renate Rubinstein beschikt over de bijzondere gave dat ze over problemen die haar persoonlijk het diepst raken zo schrijft dat ze iedereen kunnen raken. Ze heeft daarvoor haar eigen stijl ontwikkeld: scherp, brutal, zacht en direct, en haar eigen vorm - het korte essay.' NORBERT ELIAS in het voorwoord bij de Duitse vertaling
'Haar beste reisverslag van de moeilijkste reis die ze heeft gemaakt. De meeste hoogtepunten van onze essayistiek verbleken ernaast tot vrijblijvend gekeuvel.' AAD NUIS in HAAGSE POST
'Renate Rubinstein schrijft onverbloemd over haar woede, verbijstering, verdriet en vooral haar angst nadat haar man zijn koffers heeft gepakt. Hoe persoonlijk ook, het wordt nooit t ersoonlijk, dat wil zeggen: g nt.', XANDRA SCHUTTE in TROUW
'Ik lees die vrouw nu al zo'n jaar of acht, bijna iedere nacht [...] het ritme en de vertrouwelijke, parlando-achtige toon blijven me intrigeren.'
