206 pagina's
Het is de heetste zomer van de twintigste eeuw. De setting: een kleine gemeenschap, bestaande uit vijf huizen, omringd door korenvelden. Terwijl de ouderen binnen schuilen tegen de hitte, trekken zes kinderen er op hun fietsen op uit, in de door de zon geteisterde desolate omgeving. Wanneer ze in een verlaten en onbewoonde boerderij op onderzoek uitgaan, stuit de negenjarige Michele Amitrano op een geheim, een geheim dat zo indrukwekkend en zo verschrikkelijk is dat hij niemand erover durft te vertellen. Om in het reine te komen met zijn ontdekking, moet Michele over morele dilemma's heen stappen en de strijd aangaan met zijn geweten.
In Ik ben niet bang slaagt Niccolò Ammaniti er op verbluffende en meeslepende wijze in zich te verplaatsen in de geest van zijn jeugdige protagonist, een kleine jongen die heen en weer geslingerd wordt tussen onschuld en medeplichtigheid. Het is een schitterende coming of age-roman, en het overtuigende bewijs van Ammaniti's meesterlijke verteltrant.
Niccolo Ammaniti (Rome 1966) debuteerde in 1994 met de roman 'Branchie' (Kieuwen), in 1996 volgde een verhalenbundel 'Fango' (Modder) en in 1999 de roman 'Ti prendo e ti porto via.' (Ik haal je weg en ik neem je mee). Zijn werk krijgt veel waardering en werd meermalen bekroond. Het is vertaald in het Frans, Duits, Spaans, Grieks, Russisch en Pools. Plaats van handeling is Acque Traverse, een gehucht van enkele huizen in het diepe zuiden van Italie. Het vertelperspectief is dat van Michele, een jongen van negen uit een arm gezin dat hoopt ooit naar het noorden te kunnen verhuizen. Michele vindt tijdens het spelen bij een verlaten, vrijwel ingestort huis in een diepe kuil een jongen van zijn leeftijd, naakt, geketend, de mond met plakband afgeplakt. Hij lijkt eerst dood, maar blijkt dan tekenen van leven te geven. Michele houdt zijn vondst geheim, maar probeert te helpen met water en voedsel. Parallel aan deze gruwelijke realiteit lopen de fantasieen, dromen en angsten van Michele. Zijn ouders blijken onbereikbaar. Ten slotte blijkt, wat de lezer al wel vermoedde. Deze roman is razend knap, zowel wat inhoud als structuur betreft, en heel goed vertaald. Paperback . In 2003 verfilmd door Gabriele Salvatores.
