In deze novelle dwaalt een zestien jaar oude lyceïst door Istanbul; het grootste deel van de week brengt hij door in een internaat, maar de onbekende, zondige stad lokt hem. Hij belandt in de smalle steegjes van de oude stad, de buurt van de bioscopen en bordelen. Daar heeft hij een ontmoeting met de 'eerste vrouw', een prostituée. Droomt de jongen, is het werkelijkheid, gedroomde herinnering van de inmiddels volwassen geworden verteller? Achter het beeld van de prostituée, bleek en zonder gezicht, doemt het gezicht van de moeder op, die hij op jeugdige leeftijd in Anatolië heeft verlaten en die is gestorven zondat dat hij haar terugzag. De poëtisch-nostaligische liefdesverklaring van Gürsel strekt zich echter ook uit tot de stad bij uitstek, Istanbul, met het grootse Ottomaanse verleden en het al even onherr o epelijk tot het verle den behorend kosmopolitische karakter. 'De eerste vrouw' is tegelijk het verhaal van de eerste stad, het eerste afscheid en de eerste reis, de eerste fout en de eerste angst; korte roman over de initiatie in het leven, geschreven met evocatieve kracht van de dichter die de verteller Gürsel is.
