over kinderen en metamorfose
287 pagina's
Metamorfose intrigeert de mensheid van oudsher. Al sinds Ovidius zitten literatuur en volksverhalen vol met duivels en weerwolven in mensengedaante. Toch ziet haast niemand in dat Homo sapiens, net als rups en vlinder, eigenlijk uit twee soorten bestaat: het kind en de volwassene. Niemand beseft dat ook de mens in zijn leven van gedaante verandert, maar iedereen gedraagt zich ernaar.
Kinderen leven gescheiden van volwassenen in een eigen wereld van crèches, scholen en clubs, ze lezen hun eigen kinderboeken en bezoeken een eigen kinderboerderij. Tot ze in een explosie van popmuziek en pukkels verpoppen, in de puberteit.
Veel volwassen mensen verlangen tegenwoordig terug naar de andere kant van de generatiekloof. In op de groei gekochte kleren en met een kleurig petje op skaten ze over de stoep, eten bij McDonald's, of spelen met een bal. Thuis lezen ze niet Ovidius, maar Kuifje en Harry Potter. Het is een infantilisering die doet denken aan een vlinder die terugkruipt in zijn pophuid.
In De larf onderzoekt Midas Dekkers welke rol het kind speelt in natuur en cultuur. Net als in zijn eerdere boeken Lief dier en De vergankelijkheid neemt hij ook in dit boek geen blad voor de mond. Het kind en de volwassene zijn volkomen verschillende wezens, met belangen die soms overeenkomen - maar lang niet altijd. Groei in de natuur gaat altijd ten koste van iets anders, en de mens is daarin geen uitzondering.
De bekende bioloog bekijkt de metamorfose van kind naar volwassene en vergelijkt die met allerlei andere metamorfoses in de natuur. Volgens Dekkers kent de mens, net als rups en vlinder, eigenlijk twee gedaanten. Die van kind en van volwassene. Kinderen leven in hun eigen wereldje tot ze zich in de puberteit explosief 'verpoppen' tot volwassenen. Midas beschrijft de rol van het kind in natuur en cultuur en illustreert die met tal van voorbeelden uit de mensen- en dierenwereld. Ook gaat hij in op de vraag wat nu eigenlijk bepaalt hoe kinderen zich als volwassenen zullen gedragen: de ouders en de omgeving of de aanleg: 'nurture or nature'? Volgens Dekkers, niet wars van overdrijven, ligt de toekomst van een kind al bijna helemaal vast in zijn genen. Een voor een breed publiek geschreven, bijzonder aardig boek. Door op zijn bekende ironische en afstandelijke wijze en vanuit een biologisch oogpunt naar het kind te kijken, ontstaat een verrassend beeld. De talrijke zwartwitillustraties maken het boek extra aantrekkelijk en ondersteunen de tekst goed. Met uitgebreide literatuurlijst en register. Dekkers schreef ook de cultuurhistorische studies 'De vergankelijkheid', over veroudering, en 'Lief dier', over bestialiteit.
