In het jaar 921 vertrekt de Arabische hoveling Ibn Fadlan vanuit het luxueuze Bagdad op een diplomatieke missie. Onderweg wordt hij door een bende Vikingen ontvoerd. Door deze barbaren gedwongen, trekt hij door de barre streken achter de Wolga en vecht hij mee in de strijd op leven en dood tegen moordlustige, geheimzinnige bewoners die dit gebied onveilig maken. Ibn Fadlan trekt door uitgestrekte bossen en komt over verre wateren waaruit 's nachts reusachtige zwarte wezens oprijzen. Hij is altijd op zijn hoede voor zowel zijn ongewenste reisgenoten als hun onbekende vijand over wie niemand durft te spreken... Stel: je wilt bewijzen dat het heldendicht Beowulf niet zo slaapverwekkend is als je beste vriend denkt. Stel dat je een ooggetuigenverslag vond van de werkelijke reis die eraan ten grondslag heeft gelegen. Bijvoorbee ld e en manuscript van een Arabier die als een ambassadeur naar Rusland werd gezonden, maar door de Vikingen wordt gedwongen mee te reizen om het Noorderland te bevrijden van de verschrikkelijke mistmonsters. Deze ambassadeur is een intelligent man, die oog en interesse heeft voor de verschillende culturele en religieuze gebruiken. Hij beschrijft die niet alleen, maar neemt daar ook steeds meer aan deel naarmate de gevaarlijke tocht vordert. Tenslotte eindigt hij zelf als een held. Crichton wil in geen geval worden beschouwd als een van die postmoderne geleerden "die in volle ernst beweren dat er geen verschil is tussen werkelijkheid en verdichtsel." Hijzelf schreef een roman "vermomd als een wetenschappelijke verhandeling." Daarmee heeft Crichton in elk geval bewezen dat de Beowulf een "dramatisch en spannend" verhaal is. Of dat hij zelf zo kan schrijven.
