Autobiografie Van De Angst : Luisterboek
Max Pam
leest
Het ravijn, autobiografie van de angst
6 CD-luisterboek
Ik wilde mijn hand naar het hoofdje uitstrekken, maar ik merkte tot mijn verassing dat die handeling me moeite kostte. Het leek wel of er een gezicht aan mijn arm hing. Voorzichtig probeerde ik overeind te komen, maar dat ging ook moeilijk. Pijn voelde ik niet. Het leek juist of mijn manier scherper was. Met onhandige roeibewegingen manoeuvreerde ik mij naar de rand van het bed en probeerde op te staan.
Twee jaar geleden kreeg Max Pam een hersenbloeding. Hij overleefde en kwam er weer bovenop. In Het ravijn doet hij verslag van zijn herstel, dat begint op de dag dat hij ogenschijnlijk zonder aanleiding op de grond valt en in een rolstoel belandt. In dit boek beschrijft Max Pam hoe hij weer leerde lopen, veters strikken, fietsen en hoe hij opnieuw zijn rijbewijs moest halen. Maar naast het verslag van zijn fysieke herstel is Het ravijn ook een inventarisatie van de angsten die de mens bedreigen als er iets misgaat in het hoofd. 'Ik was niet bang voor de dood,' zegt de hoofdpersoon, 'ik was bang om te blijven leven - als wrak.'
Het ravijn is een aangrijpend boek over iets wat iedereen zomaar overkomen kan. Niet eerder is in de Nederlandse taal op zo'n bijzondere manier over dit onderwerp geschreven.
Een goed geschreven, zeer indringend en aangrijpend persoonlijk verslag.
Bron: Biblion
Dit luisterboek is ingesproken door Max Pam, wat nog eens een extra toegevoegde waarde geeft aan dit toch al bijzondere document.
Deze uitgave betreft een audioboek.
Op zondag 10 februari 2002 werd columnist en schrijver Max Pam (1946) door een hersenbloeding getroffen. Volkomen onverwacht, want hij was fit en kerngezond. 'Een ziekenhuis had ik alleen van binnen gezien om anderen te bezoeken.' Zijn vrouw was op dat moment de hond aan het uitlaten, Pam was alleen thuis met zijn eenjarige zoontje. Hij overleefde de hersenbloeding en een periode van herstel volgde. In 'Het ravijn' doet hij hiervan verslag. Hoe hij weer allerlei dingen moest leren (lopen, veters strikken, fietsen etc.). Maar vooral hoe hij omging met zijn angsten. 'Ik was niet bang voor de dood, ik was bang om te blijven leven - als wrak.' Uiteindelijk wordt hij na een verblijf in een revalidatiecentrum genezen verklaard. Een goed geschreven, zeer indringend en aangrijpend persoonlijk verslag
