Hertog van Egypte is een roman over de liefde tussen een aan huis en erf gebonden vrouw en een zigeuner die Europa als vaderland heeft. In het verhaal klinkt steeds een stem. Vaak is dat die van hem, Joseph Plato, die ook wanneer hij maandenlang van huis is het oor van zijn vrouw weet te bereiken en haar als het ware vertelt waar ze nou zo verliefd op is. Verhalen roepen verhalen op. In van stem tot stem doorgegeven taferelen wordt trots, ironisch, melancholiek of ronduit boosaardig niet alleen de geschiedenis van deze ene Nederlandse zigeuner verteld, maar tevens de tragedie van een aantal andere mannen, vrouwen en kinderen die zich in onze zo beschaafde, verlichte cultuur niet zonder meer thuis voelen. 'Margriet de Moor [heeft] een bewonderenswaardig gedurfde roman geschreven.' Juryrapport nominatie Libris Literatuu r Prijs 19 97 'Er zijn op dit moment weinig Nederlandse auteurs die met haar kunnen wedijveren in het subtiele spel tussen verteller en personages dat een literaire roman kenmerkt.' HP/De Tijd 'Een boeiend verhaal dat tot nadenken zet, maar ook een vormexperiment is. Door haar verteltechniek kan de schrijfster over de levens van haar personages vertellen, maar ook schandelijke periodes onthullen uit de Nederlandse geschiedenis.' Magyar Nemzet - Hongaars Dagblad 'Waar is Margriet de Moor geweest, dat zij ons deze eindeloos vertrouwde, eindeloos vreemde geschiedenis kon vertellen, en waar gaat ze heen?' Süddeutsche Zeitung 'de onzichtbare Sheherezade sleept [...] verhalen aan met talloze komische en tragische verwikkelingen, puur uit vertelplezier. Plezier, waarin ook de lezer deelt, gecharmeerd als hij is van deze (somber stemmende en tegelijk melodieuze) muzikale roman.' Le Monde 'in een genereuze, sensuele en soepele st i jl [ .. . ] voert Margriet de lezer mee zoals de Appaloosa de heldin Lucie. Men verlaat dit boek zoals het paard in een woeste galop: verrukt.' L'Express In het verhaal over het huwelijk van een zigeuner en een Nederlands meisje weet De Moor (1941) de trieste geschiedenis van het altijd in Europa vervolgde zigeunervolk te vlechten. Het is geen chronologisch recht toe recht aan verhaal, maar er is sprake van steeds wisselend perspectief en van lange terugblikken, vooral naar de Tweede Wereldoorlog, waarin een groot deel van de zigeunerfamilie vermoord is. Een onpersoonlijke 'ik' vertolkt nu eens de stem van de zigeuner Joseph, beschrijft dan weer zijn onontwikkelde, goede vrouw Lucie en is soms gewoon verteller. Hun verbondenheid vindt haar oorzaak ogenschijnlijk vooral in hun beider liefde voor en kennis van paarden, maar de lezer weet meer dan de romanfiguren zelf. Een boeiende roman over een niet alledaags onderwerp.
