181 pagina's
De tweeling Florence en Isabeau werden bij hun geboorte door hun moeder afgestaan aan twee verschillende adoptiegezinnen. Ze delen hun vlammend rode haar, maar groeien op in totaal verschillende milieus. Voor Florence lijkt de geschiedenis zich te herhalen: bijna stapt ze in de voetsporen van haar natuurlijke moeder als ze moet kiezen tussen alleen een kind opvoeden en een carrière. Isabeau groeit op in een beschermd, vermogend milieu, maar ook zij krijgt af te rekenen met mislukte relaties en onvervulde verlangens. De twee jonge vrouwen komen uiteindelijk, elk vanuit hun eigen context, tot het inzicht dat leven verliezen is. Alternerend wordt er een hoofdstuk aan Florence en aan Isabeau gewijd, terwijl vier keer in de roman de focus naar hun natuurlijke moeder verplaatst wordt. Toch komt het geheel niet fragmentarisch over, de compositie is hecht en op heel wat punten kruisen de verhaallijnen elkaar. Een vlot leesbare, fascinerende psychologische roman die vooral drijft op een sterke sfeerschepping en een rake karaktertekening. De taal is soepel en vooral de dialogen zijn doorspekt met pittige, volkse uitspraken, Vlaams getint, maar altijd verstaanbaar door de context.
