Op een avond komt Sam van Dijk thuis en vindt zijn zuster Lisa op de vervallen verdieping die hij bewoont. Saam kookt een maaltijd voor hen. Tijdens het eten begint zijn zuster in hoog tempo sigaretten met hasjiesj te roken. Er ontwikkelt zich een lange, onsamenhangende monoloog waarin het verdriet van jaren versmelt met de leifde die zij zojuist is kwijtgeraakt. Dan, als Sam haar nauwelijks nog kan volgen, wendt Lisa zich voor het eerst direct tot hem. "Jij weet het toch,"zei ze. Ze keek mij niet mee aan. Haar hoofd was gebogen, een gekankte sigaret lag in de volle asbak en walmde. De kruidige geur van hasjiesj kringelde om ons heen. "Jij weet wat verdween." Ze richtte zich op en sperde haar ogen open. "Pappa en mamma," zei ze, "en God en het geheim van de liefde." Haar ogen vulden zich. "Alleen de herinn ering is geblev en," zei ze "en de herinnering is niet genoeg, de herinnering is een groot verlangen.
