Acteurs: Julianne Moore Philip Seymour Hoffman Tom Cruise Tom Cruise Michael Bowen John C. Reilly Philip Baker Hall Julianne Moore Jason Robards
Regisseur: Paul Thomas Anderson
190:00 minuten
Op zomaar een willekeurige dag in San Fernando Valley komen de levens van een stervende vader (Jason Robards), zijn jonge vrouw (Julianne Moore), een verpleger (Philip Seymour Hoffman), een beroemde verloren zoon (Tom Cruise), een verliefde politie-agent, een nieuw en een voormalig wonderkind, een TV presentator en zijn aan cocaïne verslaafde dochter samen in een web van verwikkelingen, dat later één verhaal blijkt te zijn. Door de speling van het lot, toeval en menselijke interactie kruisen alle paden wat uiteindelijk leidt tot een onvergetelijke climax...Toeval bestaat niet? Geluid: Engels Dolby Digital 5.1 en 2.0
Ondertiteling: Nederlands
Beeld: 2:35 Widescreen
Met de kwalificatie 'meesterwerk' moet je natuurlijk zuinig zijn, maar Magnolia valt moeilijk anders te omschrijven. Meer dan drie uur lang weten Boogie Nights-regisseur Paul Thomas Anderson en zijn fantastische acteurs je op het puntje van je stoel te houden. Met drie Oscar-nominaties, een Golden Globe voor Tom Cruise en een Gouden Beer op het Filmfestival van Berlijn, komt deze unieke film er eigenlijk nog bekaaid af.
Magnolia wordt soms omschreven als een vervolg op Boogie Nights, maar verwacht hier geen ranzige pornosterren, kamerbrede broekspijpen en oppervlakkige discomuziek. Thematisch is er alleen een verband te leggen met Andersons vorige film omdat Magnolia zich afspeelt in Los Angeles' San Fernando Valley, en de voornaamste karakters een al dan niet geslaagde entertainment-carrière genieten.
Verder bestaat dit drie uur durende epos uit aanzienlijk zwaardere kost. Hoewel er genoeg groteske personages in rondlopen die op de lachspieren werken, slaat de stemming veel eerder om dan in Boogie Nights. Magnolia is een diep emotionele film die, ondanks enkele surrealistische zijsprongetjes, zwaar op het gemoed werkt.
Paul Thomas Anderson laat op ingenieuze wijze meerdere verhaallijnen door elkaar lopen. We zien hoe televisieproducer Earl Patridge (Jason Robards) langzaam sterft aan kanker. Zijn laatste wens is een hereniging met verloren zoon Frank Mackey (Tom Cruise). aatstgenoemde is de bedenker en presentator van een bespottelijke macho dating-cursus, die gebaseerd is op een diep gewortelde haat voor vrouwen. De jonge vrouw van de stervende producer, Linda (Julianne Moore), worstelt ondertussen met een zwaar schuldcomplex, omdat zij haar man alleen trouwde om zijn geld en sindsdien vele malen vreemdging.
Ook een andere tv-bons, presentator Jimmy Gator (Philip Baker Hall), heeft niet lang meer te leven. En ook hij doet er alles aan om zich te verzoenen met een verloren kind, in dit geval de verslaafde Claudia (Melora Walters). Maar er is te veel gebeurd in het verleden, en Claudia weigert haar doodzieke vader te spreken. Gator presenteert een kennisquiz voor kinderen die al decennia lang erg populair is. We zien hoe het jonge deelnemertje Stanley Spector (Jeremy Blackman) ten onder gaat aan de stress en hoe een voormalige winnaar uit de jaren zestig, Donnie Smith (een briljante William H. Macy) nog steeds worstelt met de kortstondige roem. En zo wandelen er heel wat kleurrijke, maar overwegend treurige personages door deze film, die alleen maar kan afstevenen op een heel onvoorspelbaar einde.
Toeval bestaat niet, zo laat de vertelstem ons aan het begin zien middels enkele dolkomische voorbeelden. Later onderstreept hij zijn uitspraak als de diverse, ogenschijnlijk niet-gerelateerde verhaallijnen toch steeds meer in elkaar grijpen. Alles komt samen in een surrealistische scène waarin alle karakters, op hun verschillende locaties,Aimee Manns donkere song Wise Up meezingen. Anderson gebruikte het repertoire van de singer-songwriter dan ook als uitgangspunt voor zijn slimme scenario, dat hij terecht genomineerd zag voor een Oscar. Andere nominaties gingen naar Mann, voor de toepasselijke muziek, en Tom Cruise, voor de Beste Mannelijke Bijrol. Maar eigenlijk heeft een veel groter deel van de cast recht op zo'n felbegeerd beeldje. De performances zijn stuk voor stuk levensecht, met name de labiele personages van Cruise, Walters en Moore raken een gevoelige snaar.
Magnolia laat zich moeilijk navertellen. Daarvoor is de film te complex, te gedetailleerd en te gefragmenteerd. Het is een emotionele wervelstorm die je eenvoudigweg moet ondergaan.
