Het lelietheater, de titel van Lulu Wang haar indrukwekkende, vuistdikke debuutroman over de jeugd van een meisje tijdens Mao's Culturele Revolutie, heeft bij een groot publiek een verpletterende indruk gemaakt. Lulu Wang's aangrijpende beschrijvingen van de tijd die ze met haar moeder in een heropvoedingskamp doorbracht, en de ontroerende vriendschap met een meisje uit een andere kaste schetsen een indringend beeld van de tijd waarin verraad, intriges en politieke spanningen hoogtij vierden. In haar autobiografische debuutroman beschrijft Lulu Wang (1960) haar jeugd in Peking in de vroege jaren zeventig. Als dochter van een arts en een universitair docente behoort de hoofdpersoon Lian, die bij het begin van de roman twaalf jaar is en aan het slot zestien, tot een bevoorrechte groep in de samenleving , maar ook h aar o uders ontkom en niet aan heropvoeding door arbeid. Omdat Lian gaat lijden aan een huidziekte, mag ze haar moeder vergezellen naar haar kamp, waar ze een jaar lang getuige is van de vernederingen waaraan intellectuelen worden onderworpen. Terwijl Lian opgroeit en zich in toenemende mate bewust wordt van haar seksualiteit, is op school haar beste vriendin Kim, de door iedereen geminachte en gepeste dochter van een boerenarbeider. Door de grote sociale kloof tussen Lian en Kim is hun hartstochtelijke vriendschap uiteindelijk gedoemd te mislukken door de hypocrisie en het egoisme van hun omgeving. Gezien door de ogen van een opgroeiende puber beschrijft Lulu Wang in deze fascinerende roman in een geheel eigen stijl tot in alle details de onvoorstelbaar wrede samenleving van China tijdens de laatste levensjaren van Mao Zedong.
