285 pagina's
‘Onze vriendinnetjes hadden een gave huid met een scheiding in het haar en gebloemde broeken met olifantenpijpen. We geurden naar patchoeli. Symbool van vrijheid en non-conformisme. Na ons zou niets hetzelfde zijn.’ -Luc Vandromme
In Parijs brandt op 10 mei 1979 een studentenhuis tot de grond toe af. Er worden zes lijken gevonden. Het zijn de bewoners van het pand, waartoe ook Elise behoort, de dochter van de huiseigenaar. Er is geen reden om aan te nemen dat het hier een misdrijf betreft. Tot Paul, de toenmalige vriend van Elise, jaren later bij toeval een van de vrouwen ontmoet die omgekomen zouden zijn. Het gesprek met haar doet hem vermoeden dat er wel degelijk opzet in het spel was.
Paul besluit de feiten te reconstrueren. Spittend in het verleden van het huis en zijn bewoners doet hij bizarre ontdekkingen, die uiteindelijk de waarheid boven moeten brengen.
Parijs, 1979. Een studentenhuis brandt tot de grond toe af en zes bewoners vinden de dood, onder wie Elise Benquet, dochter van de eigenaar. Er wordt geen misdrijf vermoed, totdat Paul Alcina, Elises toenmalige vriend, twee jaar later bij toeval Julie ontmoet, een van de studentes die destijds omgekomen zou zijn. Via haar en Elises dagboeken komt hij erachter dat iemand de brand moet hebben aangestoken. Zijn speurtocht naar de dader levert allerlei bizarre ontdekkingen op, zoals collaboratie, afpersing, groepsverkrachting en moord. Deze derde roman van Vandromme (1961) is een pageturner met volop spanning, al wordt die hoofdzakelijk gewekt door de zoektocht naar het antwoord op de vraag: wie heeft de brand gesticht? Het verhaal wordt afwisselend gepresenteerd
