Aangeboden door CDJK
LOUTERINGSBERG
roman van Marcel Möring
De hoofdpersoon, Marcus Kolpa, inmiddels halverwege de dertig, heeft een afgelegen woning gekocht op een heuvel (‘op een berg,” zei hij. “Vergeet niet dat wij Hollanders zo'n heuvel een berg noemen.”’), ergens in het noordoosten van Nederland.
Hij voedt daar zijn dochtertje Becky – later: Rebecca – in zijn eentje op, geeft haar ook thuis onderwijs.
Meer dan twintig jaar gaan voorbij, en veel van de dagen is mevrouw Sanders, de hulp in de huishouding in haar grijze vormloze jurken, de enige die ze tegenkomen.
Kolpa’s moeder, met wie hij nooit meer dan beleefdheidsgesprekjes heeft gevoerd, is naar Israël verhuisd.
Zijn vriendin Chaja is op een nacht, 13 februari 1983, plotseling verdwenen zonder nog ooit iets van zich te hebben laten horen.
Becky was toen een halfjaar oud.
Wat bezielde zijn moeder, wat bezielde zijn vrouw, dat ze hem achterlieten?
Pas nu zijn moeder overleden is, en Rebecca inmiddels in Londen studeert, begint hij zich dit af te vragen.
Wat bezielt hém eigenlijk, dat hij zich daar nu pas in verdiept?
Er wordt veel helder, in de loop van Louteringsberg, over Kolpa’s moeder, zijn vader die hij nooit gekend heeft en de duistere zaakjes waarmee zijn vriendin Chaja zich bezig bleek te houden.
Het besef dát er iets helder moet worden is er niet van begin af aan, maar ontstaat heel geleidelijk, en dat maakt deze roman intrigerend.
In eerste instantie heeft Kolpa nog nauwelijks drang om in zijn verleden te wroeten, en heb je als lezer dan ook geen flauw benul dat er nog van alles boven tafel gaat komen. Maar naarmate Kolpa’s belangstelling voor zijn naasten groeit, krijgt het boek steeds meer spanning: telkens blijken nieuwe raadsels ontward te moeten worden.
Dat herinnert in zekere zin toch weer aan Dantes tocht door het hiernamaals, maar dan heel losjes.
Kolpa begint steeds meer te begrijpen, tot hij zich aan het einde een vrij man voelt, van wiens schouders een last gevallen is.
Maar wat zich in die ontwikkeling naar vrijheid afspeelt is voor de leze uitermate boeiend.
Prachtig is Louteringsberg opgebouwd, soms had het korter gemogen.
Uitgesponnen herinneringen, terugkerende beelden, een lome blik die glijdt over eikenhouten tafelbladen, versgebakken maanzaadcake en rijen wijnflessen in de kelder; die traagheid heeft zeker iets gemoedelijks, iets geruststellends, maar haalt ook het scherpe randje ervan af.
Zelf heeft hij ook een roman geschreven, Marcus Kolpa, terwijl zijn dochter boven op zolder in haar ‘studio’ zat te knutselen. Hij deed het haast achteloos, zonder dat hij er enige literaire ambities op na hield, maar het werd een internationale bestseller. Terugdenkend aan die tijd noemt Kolpa het een hype:
En dat zou ook kunnen gelden voor Louteringsberg. Möring lijkt zijn ambitie om een literaire aardbeving te veroorzaken, te hebben losgelaten.
Ditmaal geen taalexperimenten, maar klassiek uitgebalanceerde beschrijvingen en dialogen. Niet een ratjetoe aan personages, maar een, dat je tot in de vezels leert kennen.
Een fantastisch boek, dat overloopt van het 'ware' leven.
Uitgave de Bezige Bij
Kloeke paperback, 510 pagina's
In voortreffelijke staat
