Lia Jongbloed: Na de dood - Omgaan met nabestaanden
Mijn moeder was gestorven aan darmkanker. Vrij kort na haar dood kreeg ik de ziekte van Crohn, een chronische darmkwaal. Na een aantal jaren, bij het bezoek aan een nieuwe specialist, werd ook het dossier van mijn moeder erbij gehaald. Hij bekeek het, scheurde haar gegevens eruit en zei: 'Die kunnen weg, die is dood.' Ik dacht meteen: wat een lompe, botte boer is dit. Ik weet nu nog precies hoe geschokt ik was.
Hoe benader je iemand die rouwt om een geliefde? Hoe voorkom je verkeerde woorden of daden die alles nog erger maken dat het al is?Na de dood is een serie aangrijpende gesprekken met mensen die met elkaar gemeen hebben dat ze een dierbare verloren. Verder verschilt alles: doodsoorzaak, relatie tot de overledene, leeftijd, karakter, afkomst.
Wat blijkt is dat je bij het bepalen van je opstelling niet van jezelf maar van de getroffene uit zou moeten gaan. Elk sterfgeval staat op zichzelf en iedere rouwende verlangt op zijn eigen wijze hulp en houvast. Vang zijn signalen op en handel daarnaar. Ook veel artsen en andere deskundigen zouden dit advies ter harte moeten nemen. Voor alle geïnterviewden was het vertellen van hun verhaal een pijnlijke, maar vaak ook heilzame herbeleving van hun indrukwekkende ervaringen.
Uitg. BZZTOH, paperback. Praktisch in nieuwstaat.
kstps
2010
P151020
