Acteurs: Uma Thurman Lucy Liu Daryl Hannah Vivica A. Fox David Carradine Michael Madsen
Regisseur: Quentin Tarantino
111:00 minuten
Legendarisch werd hij als regisseur van spraakmakende en gewelddadige films als Pulp Fiction en Jackie Brown. De zwangere huurmoordenares 'The Bride' (Uma Thurman) wordt bruut neergeschoten. Ze overleeft de aanslag, maar door een kogel in haar hoofd ligt ze vier jaar in coma. Als ze bijkomt, verandert ze in een meedogenloze moordmachine die uit is op wraak! Zij gaat op zoek naar de verantwoordelijke bendeleden om ze één voor één te vermoorden...
Wat is het verschil tussen mannelijke en vrouwelijke huurmoordenaars? De vrouwen houden op met vechten als er een kind de kamer binnenstapt. Goed, de grap is misschien geen dijenkletser, maar het levert in Quentin Tarantino's Kill Bill wel een ijzersterke openingsscène op. Uma Thurman wil afrekenen met een van de vrouwen die van haar huwelijksdag een hel heeft gemaakt. Maar net als de dames elkaar een mes tussen de ribben willen duwen, staat daar een meisje van vijf hun vragend aan te kijken. Oeps. Hoe het afloopt zal ik niet verklappen, maar wie Tarantino kent, begrijpt dat er geen koffie met gebak volgt.
The Big Q is dus terug, zes jaar na Jackie Brown. Moeten we daar blij mee zijn? De voortekenen waren eerlijk gezegd niet goed. Kill Bill zou Tarantino's meestbloedige film zijn, en was tijdens de productie zo lang geworden dat hij in tweeën werd geknipt. Allemaal signalen dat Tarantino zijn zaakjes niet meer in de hand had. Maar we kunnen gerust zijn: Kill Bill is een zinvolle aanvulling op Reservoir Dogs, Pulp Fiction en Jackie Brown. De regisseur mag dan de pulpfilms uit zijn jeugd tot leven hebben willen brengen, hij doet dat zo stijlvol en inventief dat het resultaat diens voorbeelden ontstijgt.
Thurman speelt The Bride, een huurmoordenaar die op haar huwelijksdag wordt neergeschoten door haar collega's. Allen waren in dienst van de mysterieuze Bill, dus als Thurman na vijf jaar uit haar coma ontwaakt, wil ze maar één ding: Bill en zijn handlangers doden. Had ik al gezegd dat de bruid destijds hoogzwanger was? Het plot is een directe variant op talloze kungfufilms, zoals Kill Bill van a tot z aan elkaar hangt van knipogen en odes. De grote kracht van Tarantino is echter dat hij uit al die citaten een eigen stijl creëert. Hij zet westernmuziek achter een martial artsscène, en het resultaat oogt gelijk fris.
De gevechtsscènes zijn inderdaad lang en bloedig, maar blijven boeien door hun variatie. Zo schakelt de regisseur over van kleur naar zwart-wit, of doet zelfs helemaal het licht uit. De belangrijkste invloed op Kill Bill is de cinema van Sergio Leone. Van hem nam Tarantino de zorgvuldig gecomponeerde verhaalconstructie over, die de film spannend en verrassend houdt.
Na twee uur omgevlogen opwinding blijft de kijker achter met een hele reeks vragen: met wie ging Thurman trouwen, waarom viel ze uit de gratie en hoe ziet die Bill er eigenlijk uit? Vragen waar de regisseur heel verstandig pas in Kill Bill Volume 2 een antwoord op gaat geven. Dat wordt een film om ongeduldig naar uit te kijken. Quentin jongen, welkom terug.
