New york, voorjaar 1956. Een zangeres verlaat 's nachts de club waar ze gezongen heeft en loopt langzaam terug naar haar hotel. Ze passeert een jongen wiens gezicht ze vaag herkent, Hij glimlacht, zegt iets en loopt met haar mee. Later realiseert ze zich dat hij op haar wachtte. Hun vriendschap is even onverwacht en onvoorspelbaar als hun ontmoeting. Maar langzaam geven ze zich over en weer gewonnen. Zij vertelt hem over haar jeugd in Australië, over haar optredens in Parijs en over haar minnaars. Hij vertelt haar over zijn familie en de ramp die hen overkwam, maar beiden zijn terughoudend. Ze worden geliefden, maar zelfs dan kunnen niet alle geheimen worden verteld. Het lijkt bijna onmogelijk: een relatie tussen een 36-jarige, bekende, succesvolle zangeres en een jongen van nog geen 17, die in New York in de jaren vijft ig op stra at zwerft. Toch vertelt Julian Davies dit verhaal, in bijzondere, tedere, poetische taal. Door die taal ga je als lezer in deze onwaarschijnlijke liefde geloven, ga je mee met hun ongebruikelijke weg. Dat het niet goed kan aflopen, laat zich raden; uiteindelijk is het het droevige recente verleden van de jongen, dat hen inhaalt. Een ontroerend en veelbelovend boek van de Australische auteur (1954), het eerste deel van een trilogie. Kleine, maar ruim gezette druk.
