334 pagina's
Jonathan Safran Foer (1977) schreef de zeer succesvolle en bekroonde romans Extreem luid & ongelooflijk dichtbij en Alles is verlicht. Na lang wachten verscheen in 2016 zijn nieuwste roman Hier ben ik, een monumentaal verhaal over een man die zijn gezin langzaam kwijtraakt. Foer heeft eveneens het succesvolle non-fictieboek Dieren eten geschreven, over eetgedrag en waarom mensen dieren eten. Het werk van Jonathan Safran Foer is in tientallen talen vertaald en heeft altijd opgeroepen tot veel debat.De Joods-Amerikaanse Foer studeerde filosofie aan Princeton University. Hij woont in Brooklyn, New York.
"Dieren eten' van Jonathan Safran Foer gaat over de vraag: waarom eten we dieren? En zouden we ze ook eten als we wisten hoe ze op ons bord terechtkomen? In een briljante synthese van filosofie, literatuur, wetenschap en undercoverjournalistiek onderzoekt Jonathan Safran Foer in "Dieren eten' de verschillende verhalen die we onszelf vertellen om ons eetgedrag te rechtvaardigen – van folklore tot populaire cultuur, van familietradities tot westerse mythen – en laat hij zien hoe die verhalen onze onwetendheid in stand houden.
Jonathan Safran Foer schreef eerder het zeer succesvolle "Extreem luid & ongelooflijk dichtbij' en "Alles is verlicht'. In september 2016 verschijnt zijn langverwachte nieuwe roman "Hier ben ik'.
"Wat maakt hij er een pijnlijk mooi relaas van. Knappe jongen die na lezing nog een hap dier door zijn keel krijgt." – Algemeen Dagblad
"'Dieren eten', Foers pleidooi tegen de bio-industrie, is moeilijk te weerleggen." – Het Financieele Dagblad
Dit boek is een analyse, een aanklacht en een bekentenis. Het gaat over het eten van dieren, over de relaties tussen mensen en dieren, over industrieel dieren fokken, vangen en doodmaken. Het gaat ook over de ontwikkelingsgang van de auteur, over zijn verhouding tot eten, over zijn jeugd en zijn ouderschap. Daarnaast is het een fel boek over dieren en hun lijden dat hun door mensen wordt aangedaan, over de ontaarding van menselijk gedrag, over milieu- en klimaatpolitiek en, uiteraard, over vegetarisme. In zekere zin is het een loodzwaar boek, maar het is geschreven met een lichte ondertoon. Niet om te suggereren dat het allemaal wel meevalt – dat doet het namelijk niet – maar om het leesbaar te houden en de lezer niet voortijdig te verliezen. De auteur maakt aannemelijk dat industriële productie van vlees en vis niet een geïsoleerd verschijnsel is, maar samenhangt met een aantal grondpatronen van onze samenleving. Een boek om langer over na te denken en op z'n minst blijvend onrustig van te worden.
