Tarquin Winot, gedreven door de zoektocht naar het perfecte gerecht, heeft besloten een korte gastronomische vakantie door te brengen in Frankrijk. Maar vreemd genoeg houden de maaltijden die hij onderweg gebruikt hem nauwelijks bezig. Hij is voornamelijk geobsedeerd door culinaire triomfen uit het verleden. Tarquin, die opgroeide in Parijs en Londen, koestert levendige herinneringen aan bepaalde gerechten en de mensen en gebeurtenissen die ermee geassocieerd zijn: aan het kindermeisje Mary-Theresa, dat meer tijd met hem doorbracht dan zijn moeder, aan zijn oudere broer Bartholomew, een wereldberoemd beeldhouwer, aan de Franse student Etienne met zijn ongelukkige allergie voor bijen. Het lijkt een gastronomische reis vol dierbare herinneringen. Maar waarom vermomt Tarquin zich onderweg? Waarom verandert hij steeds van huurauto? E n wa t z iet hi j in het jonge stel dat hij dagenlang bespioneert? Geleidelijk aan wordt duidelijk dat mensen die met Tarquin te maken krijgen de vreemde gewoonte Zijn "physiologie du goût" noemt de auteur (1962, Brits literatuurredacteur en restaurantcriticus) deze onorthodoxe mengeling, verdeeld over de seizoenen, van een lang uitgesmeerde detective en bespiegelingen over allerhande zaken rond het verschijnsel eten, inclusief diverse recepten. Tijdens een gastronomische tour door Frankrijk, op zoek naar het perfecte gerecht, blijkt dat een culinair expert nog een andere, meer sinistere kunde beheerst. Het idee is aardiger dan het resultaat. Lanchester is vermoeiend grappig en wat arbitrair in de keuze van zijn adjectieven. Deels is dit overgeslagen op de vertaler die soms de nuances uit het oog verliest. Ook zijn bij de maten in de receptuur vertaalfouten gemaakt. Op het omslag een tekening van appels; kleine druk.
